Днём 31 снежня жыхарка Дзяржынска Ірына і яе чатырохгадовы сын адправіліся на шпацыр. За 100 метраў ад дома дзіця наступіла на адкрыты люк, зацягнуты плёнкай і засыпаны пяском пасярод тратуара, распавядае мама хлопчыка. Па яе словах, ён праваліўся і па шыю сышоў пад ваду. На шчасце, абышлося без сур'ёзных траўмаў. Tut.by даведаўся пра тое, што здарылася, у мамы дзіцяці і намесніка старшыні Дзяржынскага райвыканкама.
Фота: чытач TUT.BY
«Сына пачало засыпаць пяском, вады яму было амаль па шыйку»
31 снежня каля дзвюх гадзін дня Ірына з сынам Іванам (імёны змененыя па просьбе гераіні) выйшлі на шпацыр побач з домам. Жанчына кажа, што прыйшлося ісці па праезнай частцы: вакол была гразь і вялізныя лужыны. Шпацыруючы па вуліцы Бурака ў Дзяржынску, удалечыні Ірына заўважыла машыну, таму вырашыла сысці на тратуар і пачакаць, пакуль аўтамабіль праедзе.
— Мы ўзяліся за рукі і адышлі ў бок. Я павярнулася паглядзець на машыну і адчула, што рука Вані выслізнула — дзіця правалілася ў люк проста пасярод тратуара. У мяне ногі падкасіліся ад нечаканасці. Там даволі глыбока, яго пачало пяском засыпаць, вады яму было амаль па шыйку. Я, натуральна, туды з галавой, але з першага разу не змагла яго дастаць.
Ірына кажа, што глыбіня правалу — пад два метры, а рост дзіцяці — 110 сантыметраў: дацягнуцца да рук сына ўдавалася з цяжкасцю. Але побач нікога не было, таму жанчына сама нырнула ў калодзеж па пояс, сяк-так ухапіла сына і дастала яго. Яна распавядае, што Ваня быў увесь мокры, пясок заляпіў твар і забіўся ў рот. Хлопчык спалохаўся, моцна плакаў. Адзенне прыліпла да цела, і мама з цяжкасцю змагла яго распрануць. Кажа, ён быў абледзянелы і доўга не мог сагрэцца нават пад некалькімі коўдрамі.
Месца здарэння жанчына апісвае так:
— Я разгледзела: там не было ні агароджаў, нічога. Проста роўна засыпаны і ўтрамбаваны пяском тратуар - -у жыцці не здагадаешся, што там такая яма! А пад пяском была плёнка, яна прарвалася. Малы ступіў на яе — і паляцеў уніз. З курткай і зімовымі ботамі ён важыць, можа, кілаграмаў 15.
Месца, дзе дзіця правалілася пад зямлю.
На шчасце, абышлося без сур'ёзных траўмаў: дзіця падрапала шчаку, на твары — пара чырвоных плям, на нагах — некалькі сінякоў. У бальніцу сям'я пакуль не звярталася, малы ні на што не скардзіўся. А сёння ён пачаў кашляць, што занепакоіла бацькоў: Ваня толькі-толькі перахварэў на бранхіт і месяц не хадзіў у дзіцячы сад. Візіт да доктара запланавалі на панядзелак.
Ірына прызнаецца: у яе быў такі шок, што першую ноч яна не магла спаць, трэсліся рукі і ногі. Новы год прайшоў для сям'і «не дужа весела». Хлопчык у навагоднюю ноч «трохі забыўся пра тое, што здарылася», але да гэтага часу паўтарае: «Мама, я зваліўся ў яму». Ірына думае паказаць яго псіхолагу.
Ірына напісала заяву ў міліцыю: супрацоўнікі прыехалі на месца, зрабілі фатаграфіі і паабяцалі звязацца з бацькамі ў дзесяцідзённы тэрмін. Зараз адкрыты люк на Бурака заблакавалі драўляным паддонам.
Адразу пасля інцыдэнту да люка прыйшоў сусед Ірыны Аляксей. Ён зацікавіўся тым, што здарылася і пачаў абзвоньваць інстанцыі, якія маглі быць адказныя за працу на вуліцы Бурака. Аляксей распавёў, ён звяртаўся ў «Мінскаблдарбуд», патэлефанаваў прадстаўніку «Белсувязьбуда», меў зносіны з супрацоўнікам ДРБУ-210. Канкрэтна ўдакладніць, які менавіта тып люка і хто яго абслугоўвае, ён пакуль не змог. Мужчына перадае, што, па словах сувязістаў, гэты люк — водаправодны.
«Людзі скардзіліся два гады: «Дайце нам асфальт». Пачалі рабіць дабро — наце вам»
Звязацца з мясцовай ЖКГ і Дзяржынскім участкам водаканала ў суботу TUT.BY не ўдалося. Затое змаглі пагутарыць з намеснікам старшыні Дзяржынскага райвыканкама Аляксеем Свірскім.
Ён паведаміў, што заказчыкам па аб'екце з'яўляецца дзяржаўнае прадпрыемства «УКБ Дзяржынскага раёна». Падрадная арганізацыя — філіял КУП «Мінскаблдарбуд» ДРБУ-210.
Спецыяліст патлумачыў, што раён індывідуальнай забудовы — новы аб'ект. Сёлета выдзелілі фінансаванне, і зараз па існуючым жвіровым пакрыцці вядзецца кладка новага асфальтавага пакрыцця з будаўніцтвам тратуараў па абодва бакі.
— Аб'ект не скончаны, па ўсім перыметры стаяць знакі, папераджальныя, што вядуцца будаўнічыя працы. Мікрараён вялікі — каля 400 зямельных участкаў, каля 20 вуліц — каля кожнага кусціка або слупка вартаўніка ж не паставіш. У першую чаргу трэба глядзець, куды ідзеш, у тратуараў яшчэ толькі барты выстаўлены. Чаго там хадзіць? Ідзіце па асфальце.
— Гэта значыць, пакуль што пешаходам лепш там не гуляць?
— Безумоўна. Навошта хадзіць па незавершаным аб'екце? Там вядзецца ўсадка пясчанай падушкі, пасля чаго будзе кладка асфальту па гэтым тратуары. Людзі скардзіліся два гады: «Дайце нам асфальт». Пачалі рабіць дабро — наце вам. Тады лепш не рабіць нічога.
Адкрыты люк часова закрылі паддонам.
Суразмоўца не хавае, што пра існаванне гэтага калодзежа ў райвыканкаме не ведалі, нават калі ішла падрыхтоўка да будаўніцтва тратуара.
— Астатнія калодзежы бачныя, яны вышэйшыя за ўзровень [зямлі]. А гэты — ці то самавольная ўрэзка, ці яшчэ што. Незразумела, чый гэта калодзеж: каналізацыйны або водаправодны. Калі каналізацыйны, значыць, людзі самі будавалі каналізацыю з дапамогай кааператыва. Калі водаправодны, будзем разбірацца з «вадзянікамі», якія тэхнічныя ўмовы і чаму дарожнікі не знайшлі гэты калодзеж.
