Развітанне было нечаканае і скандальнае — Шынкевіч пісаў у сацыяльных сетках пра тое, што яго нібыта абвінавацілі ў крадзяжы на суму каля $15 тысяч. Ён баяўся, што яго затрымаюць на тэрыторыі Еўрасаюза і дэпартуюць у Беларусь. Таму паляцеў у Лацінскую Амерыку.
Там ён падхапіў трапічную хваробу — жоўтую ліхаманку. У выніку яго ўвялі ў кому.
Па выхадзе з яе Шынкевіч расказаў, як гэта — так хварэць.
«Нейкі камар у лесе ўкусіў, хвароба толькі так і перадаецца. Дзе менавіта, складана сказаць. Я быў у розных трапічных лясах, імаверна, у Эквадоры.
Раптоўна паднялася тэмпература, боль па ўсім целе, ванітавала.
Я патэліў спачатку ў страхавую. Яны сказалі, што я сам магу ехаць у найбліжэйшы медыцынскі цэнтр або яны могуць падказаць, якая бальніца можа быць лепшай. Ці нават магу выклікаць 911, калі вельмі кепска стане. І я проста глянуў мапу і паехаў у найбліжэйшы шпіталь, і там яны прынялі мяне адразу.
Медыкі не вельмі былі здзіўленыя хваробе — яна звыклая для іх месцаў, але мясцовыя звычайна маюць прышчэпкі.
Да мяне як беларуса ставіліся нармальна, але большасць не ведае, што гэта за краіна і дзе яна. А тыя, хто нешта чытаў і чуў, адразу перапытваюць, ці праўда, што Беларусь — еўрапейская Венесуэла. Венесуэльцам, дарэчы, таксама забаронены выезд за мяжу, з іхняй галечы смяецца ўся Лацінская Амерыка.
Размаўляю я тут па-англійску, у Панаме з інглішам лепш, чым у іншых лацінскіх краінах. Але і троху вывучыў іспанскую, бо ў бальніцы толькі 10% персаналу можа патлумачыцца па-англійску. Тут, дарэчы, толькі асоба з панамскім грамадзянствам мае права на працу ў медыцыне.
Панама-Сіці, фота Крысціяна Шынкевіча
Ну а што тычыцца хваробы, то ад яе лекаў няма, толькі тэрапія для падтрымкі арганізма, пакуль ён спрабуе выратаваць ныркі і пячонку. Я пачаў жаўцець, ледзь мог хадзіць, усё балела, і цяпер усё цела ў сіняках і гематомах — праблемы са згусаннем крыві.
Мне далі адразу кропельніцы з глюкозай і электралітамі, парацэтамол ад болю і нейкія іншыя лекі.
Але не вельмі дапамагло. У мяне пачалася таксічная фаза хваробы, пры якой смяротнасць — амаль 50%, але мне пашанцавала, што хутка пачалі тэрапію.
Выгляд з акна палаты
Тады і вырашылі адправіць мяне на некалькі дзясяткаў гадзін «спаць», каб лягчэй было перанесці інфекцыю і каб арганізм не траціў сілы на актыўнасць. Што і дапамагло.
Як мяне ўводзілі ў кому, памятаю слаба, бо адчуваў сябе ўжо і так у паўсне. А потым проста прачнуўся. Але як пасля гарэлкі, галаву кружыла некалькі гадзін потым. Зараз усё значна лепш.
Хутка выпіска ўжо, да канца тыдня. На першыя паўгода дыета без тлустага і вострага».
Чытайце таксама. Экс-удзельнік каманды Сцяпана Пуцілы: Мяне ўводзяць у кому — жоўтая ліхаманка
