Ён вярнуўся дамоў, каб памерці,
    Як спазнаныя словы сказаць,
    Што няма і не будзе нам смерці
    І не трэба па ім сумаваць,
    Як па хмарах дажджы не сумуюць,
    А ідуць, нібы вечнасць, дажджы,
    За якімі ўсе душы начуюць
    Покуль мы не адчуем душы
    У сваім аграхоўленым целе,
    Што як сон, да якога ісці
    Па дарозе не ўсім зразумелай,
    Як агню— па апалым лісці…
    Ён вярнуўся дамоў, каб не ўмерці,
    Як вяртаюцца ў неба дажджы,
    Бо няма нараджэння і смерці,
    Як Хрыста ўжо няма на крыжы…

11.06.2003

Клас
0
Панылы сорам
0
Ха-ха
0
Ого
0
Сумна
0
Абуральна
0

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй ананімна і канфідэнцыйна?