Перакладчык – махляр і ашуканец. Намаганнямі навучэнцаў «Беларускага Калегіума» і «Перакладніцкай майстроўні» ў Сеціве з'явіўся часопіс «ПрайдзіCвет», адрасаваны тым, хто хоча запісацца ў шэрагі такіх пройдаў, якія «бадзяюцца па свеце, усё шукаюць нечага, імкнуцца зразумець, а тады, як у родную мясціну завітаюць, то апавядаюць, што бачылі, што чулі…» То бок для таго, хто цікавіцца справай перакладу замежнай літаратуры на беларускую мову.
Першы нумар «ПрайдзіCвета» – шведскі стол для аматараў замежнай літаратуры: апавяданні звышпапулярнай у сябе дома полькі Вольгі Такарчук, і аўтара хуліганскага раману «Дэпеш Мод» украінца Сяргея Жадана, зацемкі і вершы амерыканцаў: скандальнага Чарльза Букоўскі і аўтара раману «Байцоўскі клуб» Чака Паланюка, а таксама п’еса швайцарца Фрыдрыха Дзюрэнмата, вядомага раманам «Юстыцыя».
Падобных выданняў у Беларусі пакуль не было - хіба часопіс перакладаў на рускую, «Всемирная литература», які да таго ж мае неўзабаве знікнуць як незалежнае выданне. Адна з ініцыятарак стварэння часопісу Юлія Цімафеева, перакладніца з ангельскае, кажа: «Мы пачалі рабіць наш «ПрайдзіCвет», бо адчулі нястачу такога часопіса перакладаў і часопіса для перакладчыкаў».
Але «ПрайдзіCвет» не толькі выданне з якасна абеларушанай літаратурай. Выдае, нават насуперак уласным маніфестам, стваральнікі часопіса не збіраюцца хавацца ў цені аўтара. У часопісе ёсць раздзелы, зробленыя выключна да патрэбаў перакладніка: спасылкі на размаітыя слоўнікі і электронныя адрасы літаратурных тэкстаў. Да таго ж, існуе форум, дзе тлумачы змогуць абмеркаваць складанасці перакладу. Старэйшае пакаленне ў асобе Васіля Сёмухі, перакладчыка «Бібліі» і «Фаўста», дае маладзейшым майста-класу ў форме інтэрв’ю. Перакладчык Лявон Баршчэўскі лічыць, што ў нашай літаратуры не стае такой спецыфічнай рэчы, як крытыка перакладаў, і спадзяецца, што гэты прабел хоць трохі запоўніць «ПрайдзіCвет».
Часопіс мае выходзіць што тры месяцы.
