Канечне, перазагрузка — залішне гучная метафара. Але ўвогуле першы візіт прэзідэнта Абамы ў Маскву можна лічыць даволі паспяховым.
Дамовіліся ў агульных рысах пра абмежаванне стратэгічных наступальных узбраенняў, вайсковую супрацу, транзіт амерыканскіх грузаў у Афганістан цераз расійскую тэрыторыю. Большага і чакаць не выпадала. Што да Грузіі ды супрацьракетнай абароны, то бакі засталіся пры сваіх.
Мінскі палітолаг Андрэй Фёдараў упэўнены: наўпрост пра Беларусь Абама з Мядзведзевым не гаварылі. Да халеры непараўнальна важнейшых з іх гледзішча праблем. Але ад таго, наколькі паразумеюцца Вашынгтон з Масквой, будзе ў пэўнай ступені залежаць і іхні падыход да «беларускага пытання».
Так, калі па праблеме супрацьракетнай абароны Масква і Вашынгтон упруцца рогам, то ў расійскіх стратэгаў абвострыцца спакуса разгуляць беларускую карту: паставіць у нас «Іскандэры», дамовіцца пра базаванне стратэгічных бамбавікоў дзе-небудзь Мачулішчах і г.д. «Нічога добрага Беларусі гэта не нясе, — мяркуе Фёдараў. — Узмацняецца прывязка да імперыі».
У аналітыка Валера Карбалевіча трохі іншы пункт погляду. «Лукашэнка навучыўся гуляць на геапалітычных супярэчнасцях, здымаць вяршкі з абодвух бакоў, — кажа эксперт. — Пры канфрантацыі цэннік жа зусім іншы! ЕС пачаў збліжэнне з Беларуссю менавіта пад уражаннем леташняй каўказскай вайны».
Калі раней абвастрэнне стасункаў Крамля з Захадам адназначна штурхала беларускае кіраўніцтва ў абдымкі расійскага мядзведзя, то зараз Мінск налаўчыўся разгойдваць геапалітычныя арэлі, адзначае Карбалевіч.
Так ці іначай, вызначэнне характару дачыненняў з Расіяй (пасля якой амерыканскі прэзідэнт наведае Італію ды Гану) дасць камандзе Абамы магчымасць болей выразна акрэсліць і свае падыходы да Беларусі. Разам з тым зразумела, што нават пры пацяпленні адносін між сабой Амерыка і Расія прынцыпова не здольныя стаць партнёрамі ў пытанні дэмакратызацыі нашай краіны.
Можна меркаваць таксама, што следам за Бруселем станавіцца на рэйкі «рэалпалітык» Вашынгтон не стане. Па-першае, для ЗША Беларусь не мае такога значэння ў транзітным, гандлёвым ды іншых планах, як для ЕС. Па-другое, незалежна ад таго, хто ў іхнім Белым доме, Штаты імкнуцца вызнаваць каштоўнасны падыход.
Іншая рэч, што зараз Амерыка памякчэла і напэўна дасць невялікі пернік за вызваленне Зэльцэра.
Скасоўваць жа «Акт аб дэмакратыі ў Беларусі», як заклікаў кангрэсменаў Лукашэнка, заакіянская звышдзяржава не разгоніцца. Бо тым, пра што акт, у нас па-ранейшаму і не патыхае.
