«Сам я нарадзіўся і вырас у Мінску. Хадзіў у Ліцэй БДУ, а потым на ФПМІ БДУ. Ахвяраваць вырашыў па шэрагу прычын.
Па-першае, каб хоць як небудзь дапамагчы Украіне ў гэтай бессэнсоўнай вайне.
Нам, беларусам, нягледзячы на тое, што нас ніхто не пытаў пра вайну, будзе трэба аднаўляць адносіны з украінцамі. І гэта мой такі асабісты ўклад у гэтую справу», — кажа ён.
«Я персанальна раней не верыў, што Расія агрэсар і ненавідзіць усё нерасійскае. Калі ў нас у 2020 казалі, што Пуцін увядзе войскі ў выпадку ўзброенага супраціву — я быў скептычны.
Але цяпер разумею, што калі на Украіну напалі проста так, фактычна, за тое, што яны ўкраінцы і хочуць жыць у сваёй краіне, то для мяне тут ужо няма ілюзій, чаго Расія хоча ад Беларусі. Нам будзе цяжка адстаяць сваю краіну і культуру, калі Украіна прайграе», — тлумачыць ён.
«Сітуацыя ва Украіне выклікае ў мяне эмоцыі прыкладна як наш жнівень 2020-га, але сітуацыя, канечне, куды горшая, хоць яна і «там», а не ў Беларусі.
Але ж мы вучылыся быць не хатаскрайнікамі у 2020-м… Таму робім магчымыя ўчынкі для падтрымкі з замежжа: падтрымліваць фінансава, дабівацца ад краіны, дзе мы жывём, большай падтрымкі Украіны, хадзіць на лакальныя мітынгі.
І, канечне, спадзяюся, што мой прыклад натхніць яшчэ каго-небудзь ахвяраваць. Калі вакол цябе людзі публічна нешта робяць, то і самому лягчэй пачаць гэта рабіць. У маім канкрэтным выпадку гэта будзе троху менш за 20 тысяч долараў», — кажа Мікіта.
«Летась я перайшоў на беларускую мову ў перапісцы. А сёлета планую пачаць размаўляць, і цяпер, натуральна, пераход адбываецца хутчэй, чым планавалася», — рэзюмуе праграміст.
