6 снежня каля 150 маладзёнаў сабраліся ў цэнтры Мінска, каб ушанаваць памяць Віктара Цоя і выказаць пратэст бюракратызму гарадскіх уладаў, якія зацягваюць вырашэнне пытання са Сцяной яго памяці.
Пасля прагляду фільма «Ігла», што праходзіў у адным з сталічных кінатэатраў, фанаты музыкі стыхійна рушылі да месца, дзе раней знаходзілася «Сцяна Цоя».
На месцы былога помніка сабралася больш за 150 чалавек. Кароткай прамовай яны нагадалі аб хуткім 20‑годдзі са дня смерці Віктара Цоя, і ушанавалі памяць нядаўна памерлай Валянціны Васільеўны Цой — маці музыкі. У знак жалобы на дрэвах і агароджы былі развешаны сотні чорных стужак.
Таксама прысутныя выказалі пратэст бюракратызму, які вось ужо больш 400 дзён суправаджае працэс «пераносу» Сцяны з аднаго месца на іншае.
«Сцяна можа быць перанесена за адзін дзень, а доўжыцца гэта ўжо больш за год. Чым там заняты чыноўнікі?» — цікавіліся прысутныя. Маладыя людзі заявілі, што будуць дамагацца аднаўлення «Сцяны Цоя» ўсімі магчымымі сродкамі.
Нагадаем, што некалькі дзён таму у Мінгарвыканкам былі пададзеныя 1990 подпісаў за ўзнаўленне народнага мемарыяла. «Сцяна Цоя» — спантанны помнік творчасці музыкі, з’явіўся ў Менску ў 1990 годзе пасля смерці лідэра гурту «Кіно» Віктара Цоя. Сцяна была знесена ў верасні 2008 года з‑за будаўніцтва гатэля.
Сцяна ўяўляла з сабе бетонныя пліты, на якіх аматары творчасці музыкі пакідалі графіці і пісалі вершы. Такія помнікі існуюць у шматлікіх гарадах былога СССР і з’яўляюцца традыцыйным месцам сустрэч творчай моладзі.
