23 студзеня дэмбелю дачакаўся былы лідэр «Моладзі БНФ» Алесь Каліта. Ён служыў у 29‑ай зенітна‑ракетнай брыгадзе ў вёсцы Межыца Лепельскага раёна.
«Наша Ніва»: Верыцца ўжо, што прайшло паўтара года?
Алесь Каліта: Неяк цьмяна. Але калі развітваўся з сябрамі, калі выйшаў за КПП, то стала ўжо ясна, што хутка буду дома.
«НН»: І з якімі пачуццямі вяртаешся?
АК: Галоўная выснова — гэты час не прайшоў дарма. Не шкадую, што прайшоў праз войска. Тут добра пабачыў, хто быў мне сапраўдным сябрам, а хто — не. Удзячны сваім камандзірам, якія прыслухоўваліся да маіх меркаванняў.
«НН»: У войску ты адчуваў сябе досыць камфортна?
АК: У цывільным жыцці я не надта распешчаны. Ад 16 гадоў фактычна пачаў жыць самастойна, таму было рознае. Можа таму вайсковыя моманты не адчуваў так рэзка. У частцы мне было нармальна.
«НН»: А што войска дало?
АК: Стаў больш дысцыплінаваным. Пачаў лепш адрозніваць мяжу паміж галоўным і другасным.
«НН»: Якія цяпер планы?
АК: У любым выпадку застануся ў палітыцы. Для мяне гэта важна, пакуль сядзіць мой сябар Арцём Дубскі. Буду працаваць на партыю. Не ведаю толькі, ці буду публічнай асобай. Мне больш падабаюцца арганізатарскія моманты. Добрых арганізатараў у нас мала.
