У Летуве разгарэліся жарсьці вакол Дэпартамэнту дзяржаўнай бясьпекі.
Сойм узяўся за спэцслужбу пасьля трагічнага выпадку ў Берасьці. Памятаеце, там загінуў летувіскі дыплямат, ён жа афіцэр Дэпартамэнту дзяржбясьпекі Пацюнас?
Ухапіўшыся за нітку, парлямэнцкая камісія разматала вялікі клубок.
У выніку сёньня прэзыдэнт Адамкус “выказаў разуменьне, што кіраўнік Дэпартамэнту дзяржбясьпекі Арвідас Поцюс ня можа надалей займаць сваю пасаду” .
Пры гэтым Адамкус зрабіў заўвагу і дэпутатам: маўляў, занадта шмат эмоцыяў! Але, відавочна, у яго не было іншага выйсьця, акрамя як саступіць націску заканадаўчае ўлады.
Паралель зь беларускай сытуацыяй можаце правесьці самі.
Высновы настолькі відавочныя, што і камэнтаваць ня хочацца.
Улазіць у пэрыпэтыі скандалу вакол летувіскай спэцслужбы таксама ня ёсьць мэтай гэтага допісу.
Хачу падкрэсьліць іншае.
Апошнія некалькі дзён я меў магчымасьць глядзець летувіскія тэлеканалы. І нават ня ведаючы мовы, адчуваў напал жарсьцяў. І ў сьценах Сойму, і ў студыі атрымлівалі мікрафон прадстаўнікі розных партыяў.
Зь іншага боку, краіна не скаланаецца, а проста жыве нармальным палітычным жыцьцём. І неба ня валіцца на летувіскую зямлю ад таго, што без аніякай цэнзуры, у жывым этэры, выступаюць апазыцыянэры. Яны, дарэчы, і звалілі шэфа спэцслужбы.
За тыя дні, што аўтар гэтых радкоў прабыў у Вільні, давялося пабачыць на тэлеэкране ці ня ўсю галерэю тамтэйшых палітыкаў: і Бразаўскаса, і Ландсбэргіса, і Кубілюса, і Паўлаўскаса – усіх не пералічыць.
Не пашэнціла ўбачыць толькі ведаеце каго?
Прэзыдэнта.
...А быў жа і ў Беларусі шанец застацца парлямэнцкай рэспублікай!
