У дні развітання з зямным жыццём Уладзіміра Конана яшчэ цяжка цалкам асэнсаваць глыбіню нашай нацыянальнай страты. Уладзімір Конан належыць да той плеяды волатаў духу, тытанаў беларускай эліты, на якіх трымаецца і беларуская гуманітарная навука, і беларуская нацыянальная культура, і беларускі суверэнітэт.
Уладзімір Конан асэнсаваў шляхі і тэндэнцыі развіцця прафесійнай мастацкай і народнай культуры беларусаў на працягу многіх стагоддзяў, «уключыў» нас у кантэкст еўрапейскай хрысціянскай цывілізацыі. Дакладнае, дэтальнае апераванне канкрэтным эмпірычным матэрыялам поруч з шырокім філасофскім мысленнем і здольнасцю ўзняцца да высокіх вяршынь чалавечага духу вызначылі ўнікальнасць і асаблівую каштоўнасць прац прафесара. Строгі акадэмізм, рэалізаваны ў кантэксце беларускай нацыянальнай культуры і асабліва філасофіі — рэдкая з’ява, якая, тым не менш, і дазваляе нам «людзьмі звацца».
Філасофія, культуралогія, публіцыстыка, этыка, эстэтыка, літаратуразнаўства, крытыка, фалькларыстыка, міфалогія, мастацтвазнаўства, рэлігіязнаўства — ва ўсіх гэтых галінах ведаў даследаванні і адкрыцці Уладзіміра Конана носяць канцэптуальны, фундаментальны характар. Чаго вартае толькі адно Конанаўскае паняцце Адраджэння, якое дае права і шанец некалі прыгнечаным народам і культурам на паўнакроўнае існаванне і развіццё! Аўтар тысяч артыкулаў, дзесяткаў манаграфій, складальнік некалькіх кніг беларускай літаратурнай і фальклорнай спадчыны, У.Конан зрабіў беларусістыку пераканаўчай, фундаментальнай і грунтоўнай.
Уладзімір Конан заўсёды паслугаваўся толькі беларускай моваю, цягам усяго жыцця абараняў яе. Гаварыў праўду і называў рэчы сваімі імёнамі. Гэтым, а не толькі прыроднай сціпласцю спадара Уладзіміра тлумачыцца той факт, што многія яго рукапісы прабівалі сабе дарогу з надзвычайнай цяжкасцю.
У.Конан быў сапраўдным хрысціянінам і жыў рэчамі амаль выключна духоўнымі. Гэта давала яму сілы мець цвёрды ўнутраны стрыжань і ў любых умовах захоўваць вернасць Богу і Беларусі. Кніга «Ксёндз А.Станкевіч і каталіцкае адраджэнне ў Беларусі» (2003) магла быць напісана толькі Уладзімірам Конанам, светаўспрыманне і жыццёвыя прынцыпы якога так падобныя на жыццёвае крэда беларускага патрыёта і пакутніка Адама Станкевіча.
«І святло ў цемры свеціць, і цемра не агарнула яго»… — гэтую цытату са Святога Пісьма асабліва любіў спадар Уладзімір, які ўмеў жыць хутчэй Боскай, чым людской мудрасцю. Навуковы, грамадскі і ўвесь жыццёвы даробак Уладзіміра Міхайлавіча можа быць акрэслены па назве зборніка артыкулаў да
Уладзімір Конан быў і застаецца маім сябрам і Настаўнікам. Дзякуючы яму, а таксама святой памяці Алегу Лойку і прафесарам Мікалаю Крукоўскаму, Анатолю Грыцкевічу і Леаніду Лычу заўсёды адчувалася магутная падтрымка за плячыма і ясна бачыўся шлях, па якім належыць ісці: за гэтымі людзьмі. Сёння шлях застаецца тым жа, але адказнасць на ім усіх беларусаў узрастае.
У пантэоне беларускіх герояў — носьбітаў інтэлектуальнага і духоўнага патэнцыялу нацыі — імя Уладзіміра Конана застанецца адным з самых важкіх.
