Пенсіянер Уладзімір Марозаў, якому зрабілася кепска падчас затрымання ўдзельнікаў маўклівай акцыі пратэсту 6 ліпеня ў Мінску каля Нацыянальнай бібліятэкі, раніцай у чацвер прыйшоў на месца інцыдэнту, каб расказаць, як усё адбывалася.
Паводле словаў пенсіянера, ён проста сядзеў на лаўцы разам з іншымі пажылымі людзьмі. «Я не тупаў, не крычаў, не міргаў, я проста сядзеў», — расказаў Уладзімір Марозаў БелаПАН.
Тым не менш, да пенсіянераў падышлі двое ў цывільным і папрасілі сысці. У сваю чаргу Уладзімір Марозаў папрасіў іх прадставіцца. «На гэтым размова скончылася і паступіла каманда хапаць і цягнуць мяне ў аўтобус», — сказаў пенсіянер.
Уладзімір спрабаваў папярэдзіць тых, хто нападаў, што ён інвалід і ў яго хворае сэрца. Але мужчыны працягвалі цягнуць пенсіянера ў аўтобус.
— Гэта былі сапраўдныя бандыты, — не вытрымаў Уладзімір Марозаў. Паводле яго словаў,
у нейкі момант ён страціў прытомнасць, але бандыты ў пагонах не дазволілі навакольным нават выклікаць хуткую дапамогу. Калі ён ачуўся, побач былі мінакі, якія дапамаглі яму дайсці да прыпынку і пасадзілі ў таксі.
Мужчына паведаміў, што не пакутуе на падучую хваробу, але ў яго хворыя сэрца і лёгкія. Таму калі на яго наваліліся людзі ў цывільным, ён пачаў задыхацца.
— Але я ж не тэрарыст, я не забойца, я пенсіянер, — сказаў Марозаў. — За што вось так мяне? Хачу спытаць таго байца, які мяне душыў: сынку, за што ты мяне душыў?
