Расійскі прам’Пуцін вядомы як увасабленне волі кансерватыўнай,ер-міністар Пуцін на моладзевым форуме «Селігер» адзначыўся правакатыўнай заявай. Адказваючы на пытанне пра аб’яднанне Беларусі і Расіі, былы прэзідэнт сказаў: «Гэта магчыма, вельмі пажадана і цалкам залежыць, на 100% залежыць ад волевыяўлення беларускага народа.».
Але падкрэслю апошнюю частку яго выказвання:
«залежыць ад волевыяўлення беларускага народа»,і да яе прычаплюся.
Сацыялагічныя апытанні пярэчаць таму, што, паводле паведамленняў, сказаў потым Пуціну гэты нібыта «прадстаўнік Беларусі»:
у Беларусі сфармавалася выразная большасць тых, хто паміж Еўрапейскім звязам і Расіяй абраў бы ЕС — па відавочных прычынах.Прычым, я так думаю, відавочных нават для жыхароў расійскай Усходняй Прусіі — Каралявеччыны, дзе большасць насельніцтва, калі не памыляюся, ніколі ў жыцці не бывала ў асноўнай Расіі, але бывалі ў суседніх еўразвязаўскіх Польшчы і Літоўскай Рэспубліцы. З адпаведнымі высновамі.
Яшчэ. Мы ўсе памятаем, як равелі расійскія тэлеканалы аб уціску расійскамоўнай меншасці ў краінах Балтыі. Усё гэта суправаждалася знявагаю маладых балтыйскіх дзяржаваў — «мы вас вызвалялі», «мы вам далі прамысловасць», «вы без нас ніхто». Але што ў выніку? Нават перад тым, як расійскамоўная меншасць Латвіі і Эстоніі паспяхова вывучыла мову і
незалежнасць Латвіі, Эстоніі і Літоўскай Рэспублікі ў Расіі ўжо ніхто і ніякім чынам пад сумнеў не ставіў, бо гэтыя краіны сябе прымусілі паважаць.Яны самі не ставяць пытання пра «братэрскую любоў», не імкнуцца паразітаваць на расійскіх рэсурсах, вось да іх і не чапляюцца.
Падобнае і з Украінай — як бы расійскія шавіністы (што ў Расіі, што ва Ўкраіне) ні пырскалі атрутай, Украіна бясспрэчна адбылася як паўнавартасная незалежная дзяржава, бо ў гэтым салідарнае і ўкраінскае грамадства, і ўкраінская палітычная эліта.
А з беларусамі пазіцыя іншая. Многія беларускія нацыяналісты абсалютна беспадстаўна вінавацяць нават расійскіх лібералаў у імперскім шавінізме. Хаця на мой погляд, з майго ўласнага досведу,
пазіцыя большасці людзей у Расіі такая, якой фармальна не супярэчыць нават сказанае Пуціным на Селігеры: «Ну раз вы самі так хочаце, дык давайце аб’ядноўвацца».
Пагроза беларускай незалежнасці — не гэтулькі ў расійскім імперскім рэваншызме, а ў тым, як самі беларусы і сама беларуская дзяржава сябе ставяць.
Пакуль галава беларускай дзяржавы кажа, што ў беларусаў няма сваёй гісторыі і культуры, і што яны з’яўляюцца тым жа самым, што расійцы — іх як расійцаў і будуць, на жаль, успрымаць.Пакуль дэфініцыя «беларускасці» у некаторых нацыяналістаў падсвядома працягвае быць вытворнай ад іншых («беларусы — гэта не расійцы і не палякі»), таксама складана казаць аб самастойнасці.
Таму
раз Пуцін кажа пра «волевыяўленне беларускага народа», гэтае волевыяўленне і трэба дэманстраваць. Бо, як кажуць у Расіі, «на нет и суда нет».Адносіны паміж нашымі дзвюма суверэннымі краінамі павінны быць добрасуседскімі (назавіце іх «братэрскімі» ці як хочаце) і ўзаемапаважнымі, без фальшы і без «пацалункаў у абмен на газ». Такая формула для пабудовы
