«Дарагія сябры ў Беларусі!
Гэта трагедыя глыбока кранула мяне і маю сям’ю. Мы падзяляем вашу смутак, боль і пакуты. Мы молімся за сям’ю і сяброў Руслана. Я хацеў бы, каб яго памяталі, як гэтага байца, узор для пераймання і пасла каштоўнасцяў Беларусі.
Мы часта гаворым пра тое, якія беларусы выдатныя людзі. Колькі яны ўсяго выцерпелі і зрабілі для таго, каб заняць тое месца, якое займаюць цяпер. Руслан быў найлепшым прыкладам гэтага духу. Я жыў у Беларусі і ведаю, што Руслан быў для краіны больш чым хакеістам. Ён сімвалізаваў надзею на тое, што можна дамагчыся найвышэйшых мэтаў, нягледзячы на тое, што Беларусь — маленькая краіна.
Мне хацелася б цяпер падтрымаць усіх гульцоў нацыянальнай зборнай.
Я заклікаю вас змагацца як ніколі — у памяць Расці.
Я вельмі шкадую аб смерці Сяргея Астапчука — мы ніколі не ўбачым будучую зорку. Мае шчырыя спачуванні яго родным і блізкім.
У заключэнне мне хацелася б ад усяго сэрца звярнуцца да цудоўных людзей Беларусі. Давайце сёння аб’яднаем намаганні і дапаможам родным і блізкім загінулых перажыць пакуты, і захаваем памяць аб гэтых выдатных людзях у нашых сэрцах.
Блаславі Бог Беларусь. Не здавайцеся!».
