Прызнаньне Ўладзіслава Міхайлава адразу стала адной з найбольш папулярных тэмаў беларускага LJ. Пост пад назвай «Важна» быў выстаўлены Міхайлавым у нядзелю ў 20:55, за панядзелак сабраў 336 камэнтароў. Гэта болей, чым нядаўні хіт лайвджорналу "Зянон-хоп".
«Гэта – ЎЧЫНАК». Піша ў першым комэнце жж‑карыстальнік agafon_bel. «Паважаю. Рэспэкт», ‑‑ падрымлівае Ўлада policyja. Ant1killer хваліць хлопца і выказвае яму сваю павагу за тое, што ён знайшоў сьмеласьць ва ўсім прызнацца.
У сваю чаргу Алесь Казакоў (Alyaksandr), пра якога «НН» пісала ў мінулым нумары, абяцае пры сустрэчы абавязкова разьбіць твар Міхайлаву. «Праз такіх, як ты, я зараз знаходжуся тут і нават на хвіліну не магу паехаць у Беларусь», ‑‑ піша Казакоў. Словы Алеся знайшлі станоўчы водгук у іншых карыстальнікаў «Жывога журнала».
Revanshist выказаўся наступным чынам: «Напішы лепш успаміны і выдай кнігу. Толькі добрую, бяз плюгкасьці і сопляў пра дэмакратыю і змагароў. Я пачытаю з асалодай. Лепшае, што ты зможаш зрабіць для сябе і навакольных – гэта дэталёва расьпісаць, што і як было. Для нас важныя тэхналёгіі работы ГБ, а не пакаяньні заблукалых авечак». Яго падтрымлівае aquamber: «Кніга стане лепшым абаронцам ад будучых «прэтэнзіяў» органаў».
Увагу блогераў таксама прыцягнула фраза пра тое, што Ўлад Міхайлаў вёў ня толькі двайную, але і «трайную гульню», яны падрабуюць падрабязнасьцяў гэтай справы. Kiryla кажа, што «сказаўшы «А» трэба казаць і «Б» ‑ у чым заключалася тваё супрацоўніцтва і як яно магло зашкодзіць тваім сябрам»?
Vojur выказаў сваё меркаваньне наступным чынам: «Чалавек прыцягвае граць па тых жа правілах, што і граў раней ‑ зарабляе сабе балы. Піяр, які можа разьвярнуцца ў выніку такой заявы, і падтрымкі такога «ўчынку» надасьць упэўненасьці іншым служкам у сваёй праваце і безпакаранасьці».
«Чувак! Ну пагадзіся, не дарма я табе па рожы ў Беластоку зьезьдзіла. І дарма ты мне крычаў: «Дзевачка! Ты хто такая»? – піша varjatka_aa.
Dobry_dzen напісаў: «Злом не пераможаш зло. Любое пакаяньне – гэта моцны крок. Ад памылак ніхто не застрахаваны». Блогер nikolaev: «Я дакладна ня стану яго абражаць. Ён знайшоў у сабе моц, а я паважаю мужнасьць... Зразумела, я праз гэта ня стаў давяраць яму больш, але ж ён ‑ чалавек, і калі ён працягне мне руку, я пацісну яе, бо я таксама чалавек, а не «носьбіт ідэалёгіі». Пацісну не як таварышу, а як звычайнаму чалавеку, што зрабіў мне крок насустрач і працягнуў далонь...» Aliaks: «Асабіста я такім, як ты, усё ж даваў бы амністыю за ўласнае прызнаньне. Але толькі пасьля перамогі».
