Першыя аўтобусы на вуліцах сталіцы з’явіліся яшчэ ў 1924 годзе. Гэта былі імпартныя «Лейланды», «Форды», «Маны». Ужо праз пяць гадоў у Мінску з’яўляюцца аўтобусы савецкай вытворчасці.
Самыя вядомыя з іх — ЛАЗы. Інтурысты называлі іх «love machine»: у гадзіну пік пасажыры ехалі ў ЛАЗе, як правіла, цесна прыціснуўшыся адно да аднаго. Чым не нагода для знаёмства? А ў халоднае надвор’е зносіны перамяшчалася на апошнія месцы аўтобуса. Сядзенні там больш нагадвалі печку і ратавалі змерзлых пасажыраў. ЛАЗы ўжо ўспамінаюцца з цяжкасцю. А старэнькія венгерскія «Ікарусы» былі спісаныя ў апошнія 4–5 гадоў.
Сёння адказныя за перавозку беларускія МАЗы. З 2003 года яны выключна зялёнага колеру, які стаў фірмовым для ўсіх гарадскіх аўтобусаў Мінска.
Самы папулярны маршрут у Мінску — № 100. Раней ён пралягаў па іншых вуліцах горада: да 2002 года «сотка» курсавала ад ДС «Вуліца Каржанеўскага» да прамзоны Калядзічы. А прычына, з якой забралі нумар у гэтага маршрута і аддалі таму, што адкрылі на праспекце, простая: для прыгажосці. Былой «сотцы» дастаўся № 7.
Існуюць у Мінску і
Самы «даўгавечны» мінскі маршрут — № 18. Ён не мяняўся з 1967 года.
А калі захочаце павандраваць і паглядзець горад, абірайце аўтобусныя маршруты № 59, № 84, № 515 і № 88. Яны самыя працяглыя. А самы кароткі — усяго сем прыпынкаў — аўтобусны маршрут № 62.
