20 верасня 2010 года раптоўна памёр беларускі гісторык, незвычайны і неардынарны чалавек, сапраўдны навуковец і педагог, бескампрамісны даследчык і шчыры патрыёт сваёй Айчынны Сігізмунд Барадзін.
Ён нарадзіўся ў адной з вёсак Навагрудчыны 20 жніўня 1960 і амаль ўсё прафесійнае жыццё прапрацаваў старэйшым выкладчыкам кафедры славянскай гісторыі і метадалогіі гістарычнай навукі БДПУ імя Максіма Танка. Ён любіў гістарычную навуку і быў адданы толькі ёй адной. Калі ішло абмеркаванне таго ці іншага гістарычнага пытання, праблемы ці тэмы, ён умеў прыслухоўвацца да думкі іншых, але меў пры гэтым выразную ўласную пазіцыю, якую адстойваў да канца, а калі часам і памыляўся, то ніколі не саромеўся прызнацца ў гэтым.
Сігізмунд Барадзін жыў і працаваў у няпросты для беларускіх гісторыкаў час. Калі ён скончыў працу над сваёй дысертацыяй «Армія Краёва на Беларусі», то Вышэйшая атэстацыйная камісія Рэспублікі Беларусь адмовіла яму ў абароне, бо да таго часу ўжо выйшлі ў свет кнігі навуковага і
Акрамя асноўнай тэмы сваіх даследванняў, якія, натуральна, датычылі дзейнасці АК менавіта на тэрыторыі Беларусі, а не Польшчы, Сігізмунд Барадзін шмат працаваў над такімі актуальнымі тэмамі, як роля органаў НКУС — НКДБ БССР і СССР у арганізацыі партызанскага руху ў Беларусі ў гады Вялікай Айчыннай вайны, дзяржаўная палітыка СССР у дачыненні да нацыянальных меншасцей, якія пражывалі на тэрыторыі БССР у 1919–1991 гадах ды інш. Дык няўжо гэтыя тэмы адносяцца да гісторыі Польшчы?
Сігізмунд Пятровіч Барадзін мог яшчэ шмат зрабіць карыснага для беларускай гістарычнай навукі, а таксама перадаць свае веды не аднаму пакаленню студэнтаў. Але спачатку цяжкая хвароба, а потым і раптоўная смерць не дазволілі яму зрабіць гэтага. Сышоў у вечнасць выдатны навуковец, бескампрамісны даследчык і шчыры патрыёт сваёй Айчыны, добразычлівы, прыстойны, спагадлівы чалавек, які ўсё сваё жыццё прысвяціў гісторыі роднай краіны — нягледзячы на цяжкасці і матэрыяльныя нястачы. Requіem іn pace, дарагі Сігізмунд Пятровіч!
