Цягам дзесяці гадоў Матафонаў «цягнуў» на самыя беларускацэнтрычныя праекты на дзяржтэлевізіі. Ён стварыў такія перадачы як «Скарбніца Міншчыны», «Адкрыты архіў», «Цені і словы», «Лабірынты», «Біяграфія слова», «Алхімія слова», «Маем рэчы»… Разам з Юрыем Жыгамонтам Матафонаў папулярызаваў гісторыю, за што яго і любілі гледачы. Нядаўна ён пакінуў дзяржаўнае тэлебачанне і цяпер збіраецца супрацоўнічаць з радыё «Свабода».
Пра нечаканую змену працы Алесь Матафонаў расказаў карэспандэнту «НН».
Наша Ніва: Як так сталася, што вы перамянілі працу?
Алесь Матафонаў: Так склаліся абставіны, што я быў вымушаны сысці, магчыма пасля я пра гэта апавяду, аднак цяпер я не гатовы. Скажу, што
я сышоў без крыўдаў, але не па сваёй волі.
НН: Якія планы маеце на новым працоўным месцы?
АМ: Я хачу засяродзіцца на творчасці. У мяне заўжды не хапала часу на творчасць, а цяпер і час, і магчымасці з’явяцца. Што тычыцца радыё «Свабода» тут у мяне багата ідэй і планаў. Хаця гэта будзе не аўтарская перадача.
Я, магчыма, буду працаваць відэарэдактарам і сам ствараць пэўныя сюжэты — відэа з апошнімі падзеямі ў краіне, а таксама з розных прэзентацый і вечарынаў.
НН: Ці не думалі вы перанесці на сайт «Свабоды»
АМ: Мне хацелася б адыйсці ад публіцыстыкі і заняцца аўтарскім кіно, дакументальным, папрацаваць з тэмамі, якія мяне хвалююць.
НН: І якія гэта тэмы?
АМ: Калі казаць у агульных рысах,
кіно мусіць быць пра тое, што нас хвалюе зараз, пра нашыя радасці і слабасці, гэта будзе адначасова кіно радаснае і сумнае.
Не палітычнае, але сучаснае — цяпер мне цікавей працаваць з сучаснасцю, а не з гісторыяй.
