17 сакавіка ў Мінску вядомы этнахорэограф, кіраўнік Любанскага фальклорнага ансамбля «Верабейкі» Сяргей Выскварка правёў серыюАдзін змайстар-класаў па традыцыйных беларускіх танцах.
Традыцыйны беларускі танец, які яшчэ называюць фальклорным, быў пашыраны калісьці ў беларускіх вёсках, распавёў Выскварка.
На сцэнічны народны танец фальклорны не падобны —яго адрозніваюць арыгінальная для кожнага рэгіёну манера выканання і танцавальныя фігуры.
«Мэта
Як у народнай песні, казках, так і ў танцы ў кожным рэгіёне была свая манера выканання Кожны рэгіён мае свае асаблівасці пластычнага самавыяўлення праз танец, карагод, гульні», —адзначыў Выскварка.
Паводле яго слоў, сучасным людзям не так цяжка вывучыць рухі — яны ў большасці сваёй не адрозніваюцца складанасцю — значна цяжэй навучыцца традыцыйнай беларускай манеры выканання.
«Не скакаць вышэй неабходнага, не рабіць лішніх рухаў рукамі, нагамі, нават позіркам Ёсць такія танцы, напрыклад, у якіх хлопец не павінен датыкацца да фартуха дзяўчыны.Гэтыя дэталі патрабуюць значна больш часу», — падкрэсліў харэограф.
Беларускі фальклорны танец мае шмат агульных рысаў з расійскім і ўкраінскім, аднак адрозніваецца ад іх больш развітай унутранай скіраванасцю. «Наш танец больш накіраваны на ўнутраныя адносіны пары паміж сабой.
Танцоры танчаць не напаказ, а больш для атрымання такога эстэтычнага задавальнення ўнутры пары. Расійскія танцы больш зухаватыя — у іх вельмі шмат перастраенняў. Украінскія — таксама даволі паказныя, для народа. Хоць і ў беларусаў такія танцы ёсць, тая ж самая „Барыня“ ці „Чаркесік“, але ў нас такіх танцаў значна менш, чым у нашых суседзяў.Вельмі адрозніваюцца беларусы ў танцы ад літоўцаў і палякаў — перш за ўсё тэмпамі.
Польскія танцы значна хутчэй танчаць, але яны бедны па ўнутранай харэаграфіі, а літоўскія танцы наадварот больш стрыманыя», —сказаў Выскварка.
0
0
0
0
0
0
