Як Хіль трапіў у чорны спіс і як адтуль выйшаў 7

4 чэрвеня не стала Эдуарда Хіля. Яму было 77 гадоў. Пра тое, што спявак меў сур’ёзныя праблемы са здароўем, стала вядома тыдзень таму, амаль выпадкова.

Ён з’явіўся на савецкай эстрадзе ў адзін час з Муслімам Магамаевым.

Час вызначыў рэпертуар: ад неафіцыйнага гімна КГБ «С чего начінается Родіна?» да твіста пра апошнюю электрычку і класічнай «Зімы» на музыку Эдуарда Ханка.

Аднойчы па просьбе Юрыя Гагарына Хіль праспяваў «Добра быць генералам». Усе прысутныя генералы падняліся і пакінулі залу, а Хіля на год адправілі ў «чорны спіс».

Гагарын, ратуючы Хіля, тлумачыў партыйнаму кіраўніцтву, што гаворка ў песні ідзе пра натаўскіх генералаў.

Іншым разам, пасля супольных з спеваком Барысам Штокалавым канадскіх гастроляў, Хіль ратаваў ад «чорнага спісу» Штокалава, які ў Таронта праспяваў «белагвардзейскую» песню «Вочы чорныя». На сакрэтным канцэрце для ленінградскай эліты Хіль змусіў партыйных бонзаў падпяваць «Вочы чорныя»…

Хіль не быў кансерватарам: калі ў канцы 80-х мода на савецкую эстраду прайшла, ён пачаў гастраляваць з рок-гуртам,

спяваў у Парыжы для эмігрантаў — там на яго канцэрты прыходзілі Шарль Азнавур і Мірэй Мацьё.

Хіль іграў самога сябе ў шалёных перформансах авангардыста Сяргея Курохіна —

два негры выносілі закручанага ў дыван Хіля на сцэну, а ён пры гэтым спяваў «Это было недавно, это было давно»…

Выбух папулярнасці Эдуарда Хіля адбыўся ў 2010 у ЗША: інтэрнэт-хітом стаў яго стары вакаліз «Я вельмі ўсцешаны, бо вяртаюся да хаты», запісаны 34 гады таму.

Выявы з «расейскім псіхадэлічным спеваком», якога празвалі «Mister Trololo» пачалі штампаваць на майках, ролік на Ютубе сабраў 12 мільёнаў праглядаў.

Амерыканскія інтузіясты збіралі подпісы, каб арганізаваць тур Хіля па ЗША.

Папулярнасці Эдуарда Хіля ў сакавіку 2010 магла б пазайздросціць Лэдзі Гага.

Сам спявак успрымаў нечаканую славу іранічна.

Хіль быў куды больш разняволеным за большасць савецкіх спевакоў, кажа музычны крытык Зміцер Падбярэзскі: «Атрымаўшы акадэмічную, оперную адукацыю, ён імкнуўся абмінаць афіцыёз. Разам з Магамаевым яны былі дзёрзкімі ў сваёй творчасці, не ўпісваліся ў рамкі кандовай савецкай патрыятычнай песні. Магчыма таму Хіль і не змог зрабіць вялікую кар’еру на савецкай сцэне. У творчасці Хіля было чутно, што, у адрозненне ад большасці сваіх сучаснікаў, ён рабіў сваю справу шчыра».

Юрась Ускоў

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй ананімна і канфідэнцыйна? Пішыце рэдактару «Нашай Нівы» ў ТГ