Год таму, 11 чэрвеня 2011 г., памёр палітолаг Віталь Сіліцкі. Яму было 38 гадоў.
Віталь быў чалавекам вялікага запалу, вялікіх амбіцыяў, вялікіх задумаў і вялікай дабрыні. Увогуле, вялікім ён і быў. І побач з ім шматлікія рэчы бачыліся ў іншым святле — больш значнымі, магчыма. Больш натхняльнымі.
Я з ім пазнаёмілася, калі яго запрасілі стаць дырэктарам BISS. Мы сустрэліся ў пераходзе на плошчы Незалежнасці. І мы імгненна, прама там жа, у пераходзе, дамовіліся аб асноўных контурах будучага супрацоўніцтва. З ім і пасля было лёгка дамаўляцца з нагоды праектаў, паколькі ён ня меў схільнасці да бессэнсоўнай насцярожанай рэўнасці, лёгка бачыў галоўнае, лёгка давяраў методыкі і тэхналогіі на меркаванне партнёраў, лёгка бачыў якімі будуць асноўныя вынікі. Пры гэтым ён заўсёды мог даць параду як зрабіць нешта лепш, пераканаўча, больш эфектыўна.
І сам Віталь да парадаў прыслухоўваўся, і ў гэтым таксама адбівалася яго — незвычайная па цяперашніх мерках рыса — давер да людзей.
Дзейнасць Віталя Сіліцкага як даследчыка і як кіраўніка
Паміраў ён, увогуле, таксама «ў камандзе». Гэта было шчымлівае, але разам з тым дзіўна прылюднае, таварыскае, даверлівае і, калі можна ў такіх сумных умовах так выказацца, вельмі сучаснае паміранне. Для мяне асабіста гэта было асаблівым урокам чалавечнасці.
Дзякуй табе за ўсё, Віталь.
«Яна пагражала мне фізічна, нападала сэксуальна». Аляксандр Рыбак скардзіцца на сталкерку3
Каментары