Матчы сёлетняга «Еўра» на тэлеканале «Беларусь2» абслугоўвалі пяць каментатараў: Баранаў, Дзмітрыеў, Навіцкі, Новікаў і Цвячкоўскі. Чытачы nn.by адзначалі, што найбольш ім падабаецца праца Сяргея Новікава і Паўла Баранава.
«Наша Ніва»: Каментаваць «Еўра» было лягчэй ці цяжэй, чым чэмпіянат Беларусі?
Павел Баранаў: Ні лягчэй, ні цяжэй. Проста па-іншаму. Беларускае першынства мы каментуем са стадыёна. Гэта іншая энергетыка, адчуванне. Тут даводзіцца працаваць са студыі. У прынцыпе, гэта звыклая справа. Не так і важна, які ўзровень футбалістаў, высокі ці нізкі. Важная барацьба і жаданне спартсменаў перамагаць. Часам матч чэмпіянату Беларусі каментаваць цікавей, чым, скажам, чвэрцьфінал «Еўра» Іспанія — Францыя.
«НН»: А магчымасці з Польшчы і Украіны працаваць не было?
ПБ: Не да мяне пытанне. Напэўна, не было. Я дакладна не ведаю, але, можа, справа ў грошах, улічваючы, што яшчэ наперадзе Алімпіяда.
«НН»: Многія незадаволеныя, што няма трансляцый па-беларуску. Вы ж нядаўна адпрацавалі на мове гульню БАТЭ і «Славіі». Значыць, можаце.
ПБ: Гэта была мая першая гульня па-беларуску за сем гадоў. Мне падаецца, што «Еўра» ўсё ж не таго маштабу турнір, каб я працягваў там свае моўныя практыкаванні і эксперыменты. Трэба адпрацаваць па-беларуску сезон-другі, каб аднавіліся навыкі, лексіка ўспомнілася. Збіраюся і далей працаваць па-беларуску. Магчыма, не толькі чэмпіянат краіны, але і англійскую Прэм’ер-лігу.
«НН»: Як Вам увогуле ўзровень беларускіх каментатараў?
ПБ: Ён даволі высокі. На мой погляд, наш сярэдні ўзровень вышэйшы за сярэдні ўзровень у Расіі. Там ёсць каментатараў пяць, якія больш таленавіта выказваюць свае думкі, але далёка не ўсе.
«НН»: Можна пачуць, што нашым каментатарам не хапае эмацыйнасці.
ПБ: Каму хапае, каму — не. Скажыце, ну як эмацыйна каментаваць гульню Іспанія — Францыя, дзе нічога не адбываецца? Проста крычаць, заводзіцца — гэта было б неадэкватна. Часам эмацыйнасць абсалютна натуральная, як было ў мяне ў гульні «Манчэстэр Сіці» — КПР, але тады інакш нельга было. У таго ж Навіцкага ўсё добра з эмацыйнасцю, у іншых — таксама.
«НН»: Як Вам увогуле «Еўра-2012»?
ПБ: Для футбалістаў, выглядае, гэта проста працяг сезона, а не свята. Важныя, адказныя гульні, але не больш за тое. Гэтае спаборніцтва не самае цікавае з тых, што я назіраў. Вельмі моцная Іспанія, канечне. Гэта дадае крыху суму, інтрыгі няма. Якасны, цікавы футбол у чвэрцьфінале паказалі Італія і Англія, моцныя духам каманды. Але ў прынцыпе вялікіх сюрпрызаў няма, ёсць толькі нюансы.
«НН»: За каго самі заўзееце?
ПБ: Каб моцна, то ні за каго. Цікавасць выклікае Германія, Італія. Іспанцы, паўтаруся, настолькі моцныя, што аж нецікава.
«НН»: А каментатар можа выказваць свае сімпатыі падчас трансляцыі?
ПБ: Канечне, можа. Ён такі самы чалавек, як і астатнія. Нават абавязаны. Каментатарства — гэта ж тая публіцыстыка, дзе чалавек выказвае свой суб’ектыўны погляд. Некаторыя думаюць, што так мы навязваем свае погляды, але гэта лухта. Проста вядзём гутарку з гледачамі ля экрана. З намі можна пагаджацца ці не, спрачацца. Адкрыта заўзець можна хіба падчас гульняў сваёй краіны.
