Шаноўны Павел Ізотавіч
У нумары за суботу мяне як кожнага патрыёта мяне вельмі пацешыла тэма Зміцера Крята пра тое, што «Наши специалисты, работающие в Венесуэле, провели нефтеразведку в блоке «Хунин—1». Предполагаемые запасы углеводородного сырья подтверждены». Іншымі словамі праблема дыверсіфікацыі паставак амаль вырашана.
Ура! Ура! Ура!
Нарэшце сціплы беларускі буслік зарадзіў дзюбай расейскаму касалапаму па ягонаму тоўстаму рылу.
Пофіг, што як на суседняй старонцы Вася Даўгалёў — наш прасол у Маскве піша: «Более чем десятилетний опыт союзного строительства подтвердил правильность выбранного курса на единство, на обустройство общего дома, создание справедливой и достойной жизни всех граждан Беларуси и России».
Адзіная праблема з тым Хунінам. «Завершить разведочные работы планируется к концу года. «Предполагаем, что в начале следующего года должна быть проведена сертификация блока «Хунин—1», и тогда уже можно строить производственные планы», — у тым жа артыкуле Крят цытуе чыноўніка Сямашка:.
Іншымі словамі планаваць нешта пачнуць толькі ў 2008‑ым, а калі айчынныя таксаманы зацэняць смак і моц 95‑га хунінскага, невядома.
Што рабіць рэдакцыі СБ?
Зноў канстатаваць сумны факт: альтэрнатывы расейскай нафты няма і рыхтаваць на выпадак новай нафтавай вайны балванку артыкула «Расея — халяўшчык на шыі Сінявокай».
Выхад, Павел Ізотавіч, ёсць!
Трэба як мага хутчэй дасылаць на Хунін спецкора СБ, які б мог штодня аператыўна інфармаваць як ідзе гэтая самая сертыфікацыя, падтрымліваючы полымя надзеі грамадзян РБ на будучую дыверсіфікацыю і выклікаючы прыступы злосці у расейскіх манапалістаў.
Каго даслаць на Хунін — вось дзе пытанне пытанняў?
Уважліва праглядзеў спіс вядучых аўтараў СБ: Крят Зміцер,Хлыстун Ліля, Кальнічэнка...
Ня тое, ўсе ня тое...
А што калі Даўгалёва?
Глядзіце як складна ён адмазаўся ад пытання — чаму РФ і Рб інтыгруюцца, інтыгруюцца і канца той інтыграцыі не бачна.
«Межгосударственная интеграция — это процесс не скорый и многотрудный. Непросто учитывать интересы каждой из сторон, преодолевать инерцию, а порой и открытое сопротивление политическому и экономическому сближению Беларуси и России. Но ведь не зря говорят, что дорогу осилит идущий!
Гэтак жа можна і з венесуэльскай нафтай.
«Сертификация — это процесс не скорый и многотрудный. Непросто учитывать интересы местных племен, преодолевать инерцию почвы, а порой и открытое сопротивление малярийных комаров, ягуаров, тапиров и других хищников политическому и экономическому сближению Беларуси и Венесуэлы. Но ведь не зря говорят, что джунгли осилит идущий!».
Адназначна — Даўгалёў!
