Супрацоўнікі нейкай спэцслужбы ў часе выкананьня нейкага заданьня захапілі прахадную ААТ «Полацк‑Шкловалакно» і каля гадзіны ўтрымлівалі ў якасьці закладнікаў усіх, хто туды заходзіў.
Каля пятнаццаці невядомых у масках з аўтаматамі прыкладна аб адзінаццатай раніцы чацьвертага красавіка нечакана ўварваліся на прахадную прадпрыемства і заблякавалі яе. Людзей, што апынуліся там, паставілі каля вяртушкі тварам да сьценкі. Пасьля пачалі хвастаць дубінкамі, каб прымусіць разгубленых людзей расставіць ногі шырэй, а рукі выцягнуць угару і ўбокі ўздоўж сьценцы.
Спаміж закладнікаў апынулася работніца пашпартнага стала, якая нядаўна перанесла апэрацыю. Пакупнік, які прыехаў з Расеі. Цяжарная на сёмым месяцы работніца, якая прыйшла афармляць дакрэтны адпчынак. А таксама ўсе, хто цягам тае няшчасьлівае гадзіны заходзіў на прахадную. Яны пыталіся:
— Што дзеецца?
— Хто вы такія?
У адказ на ўсе пытаньні — нахабнае гырканьне.
— Маўчаць, тварам да сьценкі! Будзеце дзёргацца — прыменім спэцсродак!
Дзяжурны ахоўнік прадпрыемства спрабаваў быў пярэчыць, але пасьля таго, як яго прафэсійна выцялі тварам аб сьценку, скрушна змоўк.
— Можа, вы ў мяне і страляць будзеце? — насьмеліўся спытаць адзін мужчына.
— Калі загадаюць, то так, — абыякава адказала маска.
…Гэта не сцэнар дэтэктыву. Гэта рэальныя падзеі, якія нядаўна адбыліся на прахадной ААТ «Полацк‑Шкловалакно». Расьсьледаваньне яшчэ будзе. Пакуль жа — ацэнкі сытуацыі тымі, каму не пашчасьціла апынуцца там у ліхую гадзіну.
Васіль Н. прыехаў з Уладзімера за прадукцыяй:
— Калі вярнуся дахаты, раскажу ў прэсе і на тэлевізіі праўду пра тое, што дзеецца ў Беларусі. Гэта беззаконьне! Прыехаў купляць шклотканіну. а мяне білі па нагах і пагражалі аўтаматам… У нас такое магчыма толькі ў Чачні. Я проста ў шоку!
Аляксандар В., работнік «Шкловалакна»:
— Да нас паставіліся, як да злачынцаў. Я плачу падаткі, на якія іх утрымліваюць. Калі за гэтае беззаконьне нікога не пакараюць, перастану верыць дзяржаве.
— Згодна з інструкцыяй, я мусіў быў страляць, — заявіў супрацоўнік аховы. — Але ўтрымала тое, што ў мяне толькі пісталет, а ў іх — аўтаматы.
Людзей вызвалілі толькі пасьля таго, як на супольным беларуска‑італьянскім прадпрыемстве, якое месьціцца за гэтай самай прахадной, сканфіскавалі нейкую дакумэнтацыю. Пасьля гэтага ў джып пасадзілі дырэктара СП і ягонага намесьніка і павезьлі ў Менск.
Адразу па вызваленьні практычна ўсе пацярпелыя напісалі заявы з скаргамі ўва ўсе інстанцыі: генэральнаму дырэктару, генэральнаму пракурору і ў адміністарцыю прэзыдэнта.
