«Салідарнасць» успомніла, якія перлы іх калегі выдавалі аб нашай краіне, і як іх падкуплялі чыноўнікі.
«Можна было не выдаткаваць ні капейкі!»
Расійскіх журналістаў, якія прыязджаюць у Беларусь у рамках
Карэспандэнт «Ліпецкай газеты» Соф’я Воблікава, якая наведала Мінск у
— Калі я збіралася ў Беларусь, то спытала ў калегаў з рэдакцыі, якія былі ў такім
Калі яны прыехалі ў Беларусь і абмянялі расійскія рублі на беларускія, то ў канцы паездкі ім давялося ўсё мяняць назад. Нідзе ў Беларусі мы ні за што не плацілі — ні за праезд, ні за пражыванне…
Акрамя таго, калегі папярэдзілі яе, што
Па словах журналісткі, яе і калегаў рассялілі ў гасцініцы «Планета» у аднамесных нумарах. Сама яна жыла адна ў двухмесным нумары.
На ўсіх прадпрыемствах удзельнікампрэс-тура дарылі падарункі, а пасля сустрэчы з Лукашэнкам — асобны набор прэзентаў.
— У выніку, калі мы з’язджалі, гэта ўсё было вельмі цяжка везці, а кідаць было шкада… — наракала журналістка.
Ці варта здзіўляцца, што пасляпрэс-тураў расійская рэгіянальная прэса піша пра жыццё ў Беларусі рэпартажы і артыкулы ў духу сацрэалізму!
«А дзе тут у вас дыктатура?»
Журналістка газеты «Вячэрні Северадзвінск» Наталля Калагрэева ў першых радках свайго матэрыяла прызналася, што да «перакананых сяброў Баці» не адносіцца, і, называючы сябе «чайнікам», вырашылі скласці ўласнае меркаванне аб беларускай рэчаіснасці.
Вось некалькі фрагментаў з яе матэрыялу.
Разам чытаем абласную газету. «Кіраўнік дзяржавы даў згоду на вызваленне ад пасады дырэктара дэпартамента геалогіі Мінпрыроды за здзяйсненне ўчынку, не сумяшчальнага з знаходжаннем на дзяржаўнай службе». За што ў Беларусі ляцяць у чыноўнікаў галовы? Ірына Віктараўна загінае пальцы: лабізм, хабарніцтва, амаральныя паводзіны, халатнасць, непрафесіяналізм.«Намесніка начальніка галоўнага ўпраўлення ідэалагічнай работы гомельскага аблвыканкама Ірыну Даўгала пытаннем пра карупцыю ў тупік не паставіш. Ідэолагі там на перадавой барацьбы за ўсё, што добра, супраць усяго, што дрэнна.
Часам, распавядаюць, кара абрынаецца проста з нябёсаў, калі верталёт эксцэнтрычнага прэзідэнта нечакана садзіцца сярод чыстага поля і не дай бог нешта не ў парадку…Затое і пернік заўсёды пры ім. Лукашэнка асабіста прыязджае ў сельгасраёны ўручаць граматы і ключы ад «Жыгулёў» найлепшым заатэхнікам і механізатарам.
Савецкі стыль кіравання дае вынікі.
На сустрэчы са старшынёй гомельскага аблвыканкама (па-нашаму губернатарам) Уладзімірам Дворнікам было зададзенае пытанне: «Адкуль вы бераце такіх правільных чыноўнікаў?» — «Расцім».
«Вярнуўшыся з падарожжа, мы з калегай Вольгай Голубцовай перыядычна стэлефаноўваемся, дзелімся ўражаннямі. І ловім сябе на тым, што ёсць, ёсць з Беларуссю адна проблемка: што б такога ўспомніць дрэннага? Як бы критикнуть тамтэйшы лад?».
«Так, сустракалі выдатна, чыноўнікі разумныя, прэзідэнт стаіць за народ, кветкі растуць, заводы працуюць, агракамбінаты далучаюць землі і адкрываюць ўласныя вытворчасці, тэхналогіі вытворчасці набліжаны да еўрапейскіх, жыллё, стадыёны і аквапаркі будуюцца, дзіцячая смяротнасць практычна на нулі, у сельскіх садках дзеткі плёскаюцца ў басейнах, цэны на прадукты ніжэйшыя за плінтус, гастарбайтэраў з Азіі няма, але…У пераліку на нашы рублі самая звычайная там заработная плата — пяць, шэсць, сем, восем тысяч. (Можна падумаць, у нас такіх лічбаў няма.) Улады прызнаюць — так, праблема. Таму, маўляў, і з’язджаюць у Расію ці еўрапейскія краіны каштоўныя спецыялісты і рабочыя. Праўда, азіраючыся па баках, прыкмет глыбокага крызісу і масавага збяднення беларусаў я не выявіла».Беларусы незадаволеныя заробкам.
«Ну, а дыктатура, пра якую так шмат гаварылі, гавораць і, я ўпэўненая, будуць гаварыць…
Хацела пацікавіцца ў мужычка на вуліцы, маўляў, „а дзе ў вас тут дыктатура, шаноўны?“ Але мужычок, разглядзеўшы мой станоўчы настрой, стаў навальваць са свайго вядра толькі што сарваны вінаград: „З Расеі? Ешце, ешце на здароўечка!“
Да дыктатуры справа не дайшла».
«У Брэсце спраўдзілася мара Стаўрапаля мець лядовы палац»
Саладжавы тон і лубачная Беларусь — так аб нашай краіне пішуць журналісты з расійскіх рэгіёнаў пасля кожнага
Газета «Ставропольская правда», 2007 год:
Газета Урада Масквы «Тверская, 13», 2011 год:
«Нягледзячы на часовыя эканамічныя цяжкасці, дэвальвацыю беларускага рубля, прамысловасць і сельская гаспадарка краіны застаюцца на плаву, урад аказвае шматгранную сацыяльную падтрымку насельніцтву, умацоўвае міжнародныя палітычныя і эканамічныя сувязі».
Журналіст інфармацыйнага выдання «
«Які крызіс, калі ўсё працуе? Працуюць усе сельскагаспадарчыя прадпрыемствы, працуюць прамысловыя гіганты аж да „БелАЗа“, заказы на прадукцыю якога распісаны ўжо на 2012 год.
Так, параўнальна з Расеяй, тут невысокія зарплаты, але і кошты настолькі невысокія, што становіцца зразумелым, чаму жыхары прыгранічных раёнаў Расіі ездзяць у крамы Беларусі за прадуктамі».
Сапраўды,
хіба заўважыш крызіс, калі цябе пасялілі ў нумары «люкс», адвезлі ў паказальны аграгарадок, а ўвечары накармілі дранікамі з ікрой і не выключана, што напаілі. Заўважым, усё за рахунак бюджэту саюзнай дзяржавы!
«Выконваліся любыя нашы капрызы!»
Адпрацаваныя на расійскіх журналістах прыёмы беларускія чыноўнікі практыкавалі і з прадстаўнікамі літоўскіх СМІ.
Карэспандэнт газеты «Літоўскі курьеръ» Аляксандра Рыбакова, што пабывала ў Мінску гэтым летам, дзялілася з карэспандэнтам «Белгазеты», што кармілі іх як апошні раз, «выконваліся любыя нашы жадання і капрызы».
— Напрыклад, увечары ў дзень прыезду літоўскія журналісты выказалі жаданне паспрабаваць знакамітыя беларускія настойкі і бальзамы. Калегі засталіся вельмі задаволеныя…
«Беды беларусаў здаюцца нам такімі смешнымі і недарэчнымі»
журналістка расійскай газеты «Северный Кавказ» Алена Бадзякіна, вярнуўшыся з Беларусі, напала на ўдзельнікаў акцыі каля беларускай амбасады ў Маскве.
Раз’юшаная жанчына вырашыла даць адпор ворагам Лукашэнкі: вырвала з рук беларусаў
Яшчэ ў Мінску, задаючы пытанне Лукашэнку, Алена Бадзякіна адзначыла, што шмат хто ў Беларусі, на жаль, не цэняць таго, што маюць:
— Мы проста нават злуемся на беларусаў, калі вось яны нам гавораць аб нейкіх сваіх бедах. Нам гэта здаецца такім смешным і недарэчным.
«Пра Бацьку тут або добра, або нічога»
Зрэшты, дзеля справядлівасці адзначым, што не ўсе калегі з Расіі паводзяць сябе падобным чынам. Некаторыя імкнуцца сумленна рабіць сваю працу. Як, напрыклад, здымачная група краснаярскага дзяржаўнага тэлеканала «Енисей Регион», якая пабывала ў Беларусі год таму.
«Распавядаць аб праблемах у рэспубліцы журналістам, тым больш, замежным, не прынята, і пра Бацьку тут або добра, або нічога.
Эканамічны крызіс у краіне ўжо некалькі месяцаў, але расійскім журналістам, запрошаным у
На заводах і фабрыках сустракаюцьхлебам-соллю і рапартуюць: камбайны «Палессе» прадаюць у Балгарыю, Кітай, Іспанію. А адзін толькі Жлобінскі металургічны дае 2,5 млн тон сталі. А каб працоўныя не гаварылі больш, чым трэба, ім своечасова нагадваюць аб працы.
Цэнзура тут жорсткая, прызнаюцца мясцовыя журналісты. Крытычныя матэрыялы ў прэсе — рэдкі выпадак. За краты пішучага брата не саджаюць, але даюць зразумець, што праблемы паўстаць могуць.
Лілія Вялічка:
«Нават цэнтральныя газеты крытыкуюць мясцовую ўладу, сельсаветы, фермера, а Лукашэнка не чапаюць. — А калі кранецца? — Апошні працоўны дзень будзе».
