Дэмакрычную кааліцыю ачоляць сустаршыні — пяць чалавек. Так вырашылі дэлегаты рэгіянальных канфэрэнцыяў аб’яднаных дэмакратычных сілаў.
Яны ж прагаласавалі за фармаваньне Палітычнай рады, зыходзячы з квотнага прынцыпу для палітычных суб’ектаў.
Лідэр Партыі камуністаў беларускай Сяргей Калякін лічыць, што на сёньняшні дзень арганізацыйная пабудова палітычнай кааліцыі акрэсьлілася. І нават сытуацыя ў Магілёўскай вобласьці, дзе на паседжаньні не было кворуму, ня можа паўплываць на рашэньне:
«Ужо немагчыма паўплываць на агульныя вынікі. Нават калі ў Магілёве прагаласуюць за нейкі варыянт кансалідавана, гэта ўжо ня можа зьмяніць агульнай карціны.Ёсьць такое меркаваньне — па‑першае, тыя, хто хацелі, ужо выказаліся. І таму трэба даць магчымасьць прагаласаваць і тым, хто ў суботу ня змог альбо не хацеў галасаваць. Каб і іх меркаваньні ўлічыць у агульнай думцы».
Удзельнікі рэгіянальных сходаў схіліся да пераходу кіраўніцтва аб’яднанымі дэмсіламі ад адной асобы да сустаршыняў.
Старшыня аб’яднанай грамадзянскай партыі Анатоль Лябедзька лічыць, што гэта правільнае рашэньне:
«Гэта называецца інстытутам сустаршынёўства. Але насамрэч гэта вядзе да замацаваньня за канкрэтнымі асобамі канкрэтных кірункаў дзейнасьці ды адказнасьці.
Што тычыцца сустаршыняў, дык пытаньне вырашанае. Пералічаныя асобы — Мілінкевіч, Калякін, Вячорка, Казулін (замест яго Ляўковіч) і я. Ня думаю, што патрэбна было прапісваць канкрэтныя прозьвішчы, мабыць, было б лепш запісаць пасаду кіраўнікоў адпаведных палітычных структураў. Але ж фармулёўка была з асабістымі прозьвішчамі. І таму склад сустаршыняў ужо вядомы».
Да фармаваньня Палітрады існавалі два падыходы. Першы — прапарцыйны, гэта значыць, ад кожных дзесяці дэлегатаў Кангрэсу адзін прадстаўнік у радзе. І другі — квотны, гэта значыць, што кожны суб’ект Палітрады мае сваё пэўнае прадстаўніцтва.
Старшыня Партыі БНФ Вінцук Вячорка шкадуе, што перавагу аддалі квотнаму прынцыпу. Чаму?
«На маю думку, на жаль, квотны прынцып фіксуе прысутнасьць малазначных і нават фантомных арганізацыяў у Палітычнай радзе. А гэта не ідзе на карысьць фармаваньня цывілізаванага беларускага дэмакратычнага поля».
Сябру Палітрады Віктара Карняенку турбуюць палярныя падыходы на рэгіянальных сходах:
«Можна прыняць любую стратэгію, але калі няма адзінай каманды, яна ня будзе рэалізаваная. Зь невялікай перавагай перамагае канцэпцыя, што не патрэбны старшыня, які адказны за ўсё, а ёсьць калектыўная форма кіраваньня — як самая эфэктыўная форма безуладзьдзя. Сямібаяршчыну прыдумалі не беларускія апазыцыянэры. Але ж яна ніколі не дае плёну.
Я лічу, што сыстэмная беларуская апазыцыя знайшла зручную форму дэманстрацыі адзінства. Але гэта ніяк не пагражае рэжыму».
