Вiктар Шнiп
З ЦЫКЛЮ «БАГЕМА»
***
Я б купiў сабе горныя лыжы
I паехаў бы ў Альпы гуляць.
На лыжах я б ляцеў над Парыжам,
Як вароны над Менскам ляцяць.
Я б у Альпах знайшоў сабе кралю
I сваю б падарыў ёй любоў,
Як багемскую вазу з крышталю,
Як анёльскую песьню бяз слоў.
Я б купiў сабе горныя лыжы,
Я купiў бы сабе пiсталет,
Калi б я быў, як Азiя, рыжы,
Каб ня быў я тутэйшы паэт.
***
Сяджу з табой у бары
I каву моўчкi п’ю.
Ты любiш тары-бары,
А я — цябе люблю.
Як неба, дым над намi
Ад польскiх цыгарэт.
Ты райскiмi нагамi
Мой растаптала сьвет,
Дзе я быў нежанаты,
Дзе я вiно любiў,
Дзе я пляваў на Штаты,
I дурням морды бiў...
Няма даўно былога,
З табою каву п’ю.
Ты любiш вершы Блока,
А я iх — не люблю.
***
Сумная, нiбыта грэх, паненка,
Быццам бы туман, на ёй сукенка.
Ты за ёй iдзеш, нiбы сабака,
Прад табой, як рай, паненкi срака.
Думаеш сабачымi мазгамi:
Завалiць паненку б пад кустамi.
А яна iдзе, нiбы сьмяецца,
Нiбы ў келiх ром кубiнскi льецца.
ЖОРСТКI РАМАНС
З залатой, як пiва, габрэйкай
Ад цябе ён зьляцеў на Канары,
Хоць бы мог са сваёй канарэйкай
Загрымець, як казёл, пад фанфары.
I цяпер ты адна, як дурнiца,
Будзеш дзетак малых гадаваць.
I на вулiцах цёмных сталiцы
Белым целам сваiм гандляваць.
А ён будзе гуляць на Канарах
I габрэйку, як крыж, цалаваць.
А яму падыхаць бы на нарах
I свой век малады праклiнаць.
Сабярэш ты вялiкiя грошы
I заплацiш патрэбным хлапцам,
Каб яны, як магiльныя вошы,
Дапаўзьлi да твайго малайца.
I зарэжуць яго тыя хлопцы
I габрэйку iм не шкадаваць.
I прышлюць табе ў чорнай каробцы,
Што папросiш на памяць прыслаць.
Будзеш плакаць i будзеш сьмяяцца...
А пакуль што ты сёньня адна
Ледзь iдзеш, як пабiтая, з працы,
Не ўдава, але ўжо не жана.
БАЛЯДА СЭКСУ
У бялюткiм, як туман гатэлi,
Бы ў сьнягах, валяесься ў пасьцелi.
I наколькi ты шчэ маладая
I настолькi ты яшчэ дурная.
Хоць ты любiш сэкс i апэльсiны,
Толькi больш у Лёндан i Афiны
Хочацца табе, такой салодкай,
Як цукерка з залатой абгорткай.
Ты ляжыш, як кошка, уздыхаеш,
I сабе страхоцьця наганяеш —
Вось памыецца твой Джон у душы,
Выйдзе мокры i цябе задушыць...
Толькi Джон твой, камсамолец быўшы,
Зьбег даўно, за сэкс не заплацiўшы.
***
Я сёньня маю грошы,
Я сёньня менскi пан,
Харошы i прыгожы,
Як новенькi наган.
Гуляйце, прыгажунi,
Няхай шанцуе вам.
Не распускайце нюнi —
Нiчога вам ня дам.
Я сёньня кралю маю,
Я сёньня каву п’ю.
Мяне дурыць — ня раю,
А то, як вош, прыб’ю.
Я сёньня маю грошы,
Я сёньня менскi пан,
Харошы i прыгожы,
Як новенькi наган.
МАЯ ЗАМЕЖНIЦА
Я паднёс табе чорную ружу
У крыштальным бакале зь вiном.
Я ня стаў тваiм сябрам нi мужам,
Я застаўся нязбытачным сном.
Я з табою нiколi ня буду
Па парыскiх салёнах хадзiць.
Я гляджу на цябе, як атруту,
Не магу я атруту любiць.
Дык вазьмi гэту чорную ружу —
У мяне больш нiчога няма.
Я пайду i схаваюся ў сьцюжу,
Бо па мне сёньня плача турма.
Не пытайся, чаму турма плача,
Я нiчога табе не скажу.
Сёньня жыць не магу я iначай,
I ня клiч ты мяне за мяжу.
