Ганьне С. з Койданава. Бачыце, такі ліст стае ня толькі Вашай прыватнай таямніцай, але шчэ й таямніцай Вашага адрасату. На публікацыю трэ было б і ягонай згоды. Думка пра тое, што лепш ужо Л., бо ён не дагматык, нечаканая. Было б цікава, каб Вы развілі гэтую думку асобна.
Сержуку Ш., Зьмітру З., Андрэю К. зь Менску. Калі гэта «хвэльетон», чаму палова тэксту — маралізацыя? З тым, што вы кажаце, мы згодныя, але тое, як вы гэта кажаце, стварыла б у чытача ўражаньне, што вы асабістыя даўгі квітаеце. Не адна запалка ў пушцы. «Хвэльетон» — жанр для нас сапраўды дужа цікавы.
Ягору Г. зь Менску, Марку К. з Гомеля. Пройдзе пэўны час, усё асэнсуецца, набярэцца крытычная маса, і мы да гэтага вернемся.
Сержуку П. зь Менску. Падазрона, калі сутнасьцю твору аказваецца правапіс. Што засталося б ад такога твору пасьля перакладу на ангельскую?
Алегу Д. зь Менску. Стаўцеся да свайго таленту ашчадна. Вершы Ндрэ М’еды маюць, як для нас, хіба што энцыкляпэдычную вартасьць. З альбанцаў цікавы найперш Ісмаіл Кадарэ.
Ліліі С. зь Ліды. Рэч добрая, задума добрая, але Вам пакуль што не ўдаецца на паперы ўсё тое, што Вы стварылі ў сваёй галаве, таму ў чытача складаецца ўражаньне, што зьнікае лягічная сувязь паміж падзеямі, часткамі твору. Пакладзіце гэта ў шуфляду на пару месяцаў, а тады вярніцеся.
Сяргею Б. з Гомеля. Вы надта добра пішаце. Добра было б, каб Вы пісалі нам стала. Толькі перадусім не пра сябе, а пра людзей, горад, прачытанае і пачутае, кнігі, навіны, фільмы, тэлепередачы.
Сяргею М. зь Менску. Вы пішаце разумныя рэчы. Але ў форме «агітацыі за шчасьце» іх цяжка ўспрыняць. Да таго ж вы імкнецеся абняць за раз усё-усё. Можа, у форме рэгулярнага спакойнага агляду было б лепш.
Яўгеніі К. зь Менску. Ідэя, вакол якой разьвіваецца апавяданьне, нязвыклая, рэдкая для беларускага слова і тым каштоўная. Вобразы ж — слабыя, стэрэатыпныя, містыка прахадная, пачатак і канец — нейкая адвольная «прыгожасьць». Сам тэкст выглядае расьцягнутым, вы апісваеце там, дзе мусіць быць ясна бяз словаў («тут паварот побач, цягнік не пасьпее спыніцца»), тады як канкрэтнасьці нестае («ля цэнтральнага супэрмаркету» там, дзе лепш было «ля супэрмаркету «Цэнтральны»), з-за чаго хранатоп выходзіць размазаны, а апавяданьне нястройнае. Да таго ж не бракуе калек («чыгуначныя рэйкі», «сорныя расьліны», «часу для думак не было»). Ня бойцеся скарачаць творы да мінімуму, пакідаючы толькі тое, чаго нельга не сказаць.
Ф. зь Нясьвіжу. Амаль кожная фраза ў вас пачынаецца з «мабыць», «напэўна, я не памылюся, калі скажу», «кажуць, што», «мяркую, ня будзе перабольшаньнем». Прозу так ня пішуць.
Групе патрыётаў. Вы гэта сур’ёзна?
Кастусю. Ішлося не пра ацэнку асобы Калюмба і эўрапейскай цывілізацыі, а пра тое, што Калюмб найлепш увасабляе сутнасьць гэтай цывілізацыі.
Міколу Я.з Чудзенічаў. Ваш ліст перашлем М.Ч.
Прафэсару Каркарану зь Менску. Рэдакцыя часопісу «ARCHE» просіць Вас зьвязацца ў справе публікацыі.
