БТ вачыма беларуса
Элітарнае й таталітарнае
Ня ўсё так гнюсна ў БТ, як можа падацца пры першым праглядзе новых праектаў. Сьпісаныя з расейскіх «Жаночых гісторыяў» «Таямніцы жаночага характару» вылучаюцца надуманай арыгінальнасьцю. Закадравае басовае мармытаньне (ня тое каб неразборліва, але замарудна), што падыходзіла б для рэклямы камінных кратаў на «8-м канале», незразумела якім чынам дапасавалі да апавяданьня пра жанчынаў і моду. Затое «Доля чалавека» была сардэчная. «Прэм’ер-парад» лепшы за былую «Банку коміксаў». Толькі незразумела, чаму «прэм’ер». У «Добрай раніцы, Беларусь!» распавялі пра «Менскую вясну» (тую, што арт-фэстываль). Не пабаяліся паказаць, як іх міліцыя затрымлівала, ды пагаварылі ў жывым эфіры пра неабходнасьць свабоды — і ня толькі творчасьці.
Сталі на БТ фільмы паказваць добрыя, разумныя і ня надта старыя. «Бяжы, Лола, бяжы!», «Орг», трылёгія «Догма» (вельмі сьмела для БТ — усялякае ўсё голае ня выразалі). Праўда, на гэтым тыдні — зусім мала нерасейскіх кінаў, а ў суботу дык увогуле ніводнага фільму. Жэст добрай волі да расейскіх каналаў ды падарунак беларускім мужчынам — каб жонкі не перашкаджалі футбол глядзець.
А чаго ж вы хацелі ад «першага нацыянальнага тэлеканалу», калі ён і адзіны? Звальняць супрацоўнікаў толькі за тое, што яны былі заўважаныя на апазыцыйным шэсьці, на ім могуць. Могуць скласьці «чорны сьпіс» гуртоў, не пажаданых для паказу — для дырэкцыі праграмаў забароненыя «NRM», «Новае Неба», «Уліс». Могуць не пусьціць у эфір замалёўкі на верш пра вялікую айчынную вайну, бо аўтар верша — Рыгор Барадулін. А болей? Што ж там болей...
Арцём Лук’яновіч
