Аб усім патроху
Генэрал Касмовіч
23 красавіка — дзясятыя ўгодкі з дня сьмерці кіраўніка Беларускага Вызвольнага Фронту генэрала Дзімітрыя Касмовіча (1909—1991).
Касмовіч — адзін з апошніх дзеячаў беларускай паваеннай эміграцыі, які актыўна й прафэсійна займаўся палітыкай: пашыраў на Захадзе інфармацыю пра Беларусь, узначальваў Замежны сэктар Беларускай Незалежніцкай Партыі, кіраваў Беларускім Вызвольным Фронтам, быў сябрам Беларускай Цэнтральнай Рады, выдаваў часопіс “Барацьба”.
Актыўны ўдзельнік беларускага студэнцкага руху ў міжваеннай Эўропе, увосень 39-га Касмовіч займаў уплывовую пасаду ў савецкай адміністрацыі Нясьвіжу. Ён быў абраны дэлегатам на “Народны сход Заходняй Беларусі” і сфатаграфаваўся побач са Сталіным. А ўжо ўлетку 1941-га кіраваў менскай паліцыяй... Разам са стрыечным братам Міхалам Вітушкам ён ствараў беларускія вайсковыя фармаваньні й падпольле БНП на Смаленшчыне й Браншчыне. А потым была эміграцыя.
Дзімітры Касмовіч застаўся жыць у Заходняй Нямеччыне, у Штутгарце. Доўгі час былі вялікія спадзяваньні на хуткае вызваленьне Беларусі. А калі яны не збыліся, Касмовіч працягваў актыўна дзейнічаць, верыў, што “прыйдзе той час, калі... падымуцца маладыя беларускія сілы і здабудуць Вольнасьць і Незалежнасьць Беларускай Дзяржаве”.
Сяргей Ёрш
Лукашэнку — дом Цанавы
Польскую амбасаду высяляюць зь вілы на вул.Румянцава (гэта на гары ля плошчы Перамогі).
Беларускія ўлады адмовілі палякам працягнуць дамову аб арэндзе і прапанавалі вызваліць памяшканьне да 1 ліпеня. Польскае прадстаўніцтва месьціцца там яшчэ з БССРаўскіх часоў, тады яно было яшчэ на ўзроўні не амбасады, а толькі консульства. Другое — нямецкае — знаходзіцца цераз плот. Кажуць, што неўзабаве выселяць і яго. Улады, нібыта, маюць пабудаваць тут урадавы комплекс. Але скандалу, як з Драздамі, відаць, ня будзе — палякі ня хочуць галасу ў год выбараў.
За жаданьнем сымбалічна “пакараць” суседзяў-палякаў праглядаюцца геапалітычныя арыенціры сёньняшняй менскае ўлады.
Асабняк паўстаў пры канцы 40-х — спачатку там жыў сумнавядомы верхавод НКВД БССР Цанава. Будынак даўно ўжо цесны і знаходзіцца не ў найлепшым стане. А капітальнага рамонту палякі не рабілі, бо ня іхная ўласнасьць. Некаму ж во спатрэбіўся дом Цанавы.
Сяргей Рак
Розная саломка
У Берасьце прыехала перасоўная выстава народнай творчасьці супрацоўнікаў беларускіх мытняў, прымеркаваная да 10-годзьдзя мытнай службы Рэспублікі Беларусі.
Усяго на выставе 245 экспанатаў, сярод якіх ёсьць і твор начальніка мытні «Заходні Буг» Вячаслава Асінцава — «Галава каня», выкананая гуашшу на кардоне. Сярод твораў супрацоўнікаў Берасьцейскай мытні нямала вышывак, разьбы па дрэве, вязаных рэчаў і вырабаў з саломкі. Дарэчы, днямі памежнікі Пінскага атраду, аглядаючы дызэль «Забалацьце—Берасьце», які ходзіць з Украіны, знайшлі пакет зь іншай – макавай – саломкай, вагой 660 грамаў. Гаспадар пакету ня выяўлены. А ў Горадні памежнікі затрымалі трох грамадзянаў Беларусі, якія перавозілі 1300 г макавай саломкі.
Паводле БелаПАН
Ліст у рэдакцыю
Сьвята кнігі Зянона
12 красавіка адбылася прэзэнтацыя кнігі Зянона Пазьняка “Глёрыя Патрыя”, арганізаваная сябрамі КХП-БНФ
Распачаў прэзэнтацыю дзіцячы хор, які выканаў песьню “Авэ Марыя” на словы Зянона Пазьняка (верш, дарэчы, завецца “Гучаньне анёльскага голасу”). Гэтая малітва заўсёды кранае душу, асабліва, калі яе сьпяваюць дзеці...
А потым вершы, цудоўныя вершы пра Родны край, прыгажосьць прыроды, пра любоў невымерную да роднага куточка, да маці, пра жаданьне заўсёды быць разам са сваёй Бацькаўшчынай. І ўсё гэта — з вуснаў маладых хлопцаў і дзяўчат, што надавала асабісты, кранальны сэнс дэклямаванаму.
Прафэсар, доктар філязофскіх навук Мікалай Крукоўскі рапавёў пра філязофскі сэнс паэзіі З.Пазьняка. Пазьняк — філёзаф, гэта зразумелі й адчулі ўсе.
Прыемна адзначыць, што вершы Зянона Пазьняка перакладзеныя на іншыя мовы. Па-польску, у перакладзе Сэнюха, чытаў вершы Валеры Буйвал, па-арабску — аўтар перакладу сп.Хашэм.
Усё гэта напаўняла душу шчасьцем і гонарам за аўтара, якога нам падараваў лёс.
У праграме вечара былі і слайды фатаздымкаў з кнігі Зянона на вялікім экране. Слайды суправаджала музыка ў цудоўным выкананьні ляўрэата міжнародных конкурсаў Міхаіла Лявончыка.
Усе прысутныя былі зьяднаныя любоўю да Радзімы. Гэта асабліва адчувалася ня толькі ў аплядысмэнтах, але і ў тым, як усе напрыканцы прасьпявалі гімн “Магутны Божа”. Кніга Зянона Пазьняка вельмі патрэбная нам, беларусам, якраз сёньня, каб яшчэ глыбей любіць нашу Беларусь і працаваць на яе шчасьце.
Вольга Кацянкова, Менск
