Першы “Дзеяслоў”
24 верасьня выйшаў №1 новага літаратурнага часопісу “Дзеяслоў”, заснаванага пісьменьнікамі, што сышлі зь дзяржаўных літаратурных выданьняў. Галоўны рэдактар “Дзеяслову” — Барыс Пятровіч, ягоныя намесьнікі — Эдуард Акулін і Алесь Пашкевіч. Матэрыялы ў часопісе групуюцца па чатырох разьдзелах — “Паэзія”, “Проза”, “Пераклады”, “Публіцыстыка, крытыка, мастацтва”.
Паэзія ў “Дзеяслове” прадстаўлена вэрсэтамі Алеся Разанава, паэмай “Палянэз” Уладзімера Някляева, танкамі й гекзамэтрамі Ніла Гілевіча, а таксама творамі Яна Чыквіна, Леаніда Дранько-Майсюка, Міхася Скоблы, Алеся Пісьмянкова і Юліі Гайдуковай.
У разьдзеле “Проза” можна прачытаць апавяданьні Сьвятланы Алексіевіч, лірычныя замалёўкі Янкі Брыля, апавяданьне Андрэя Федарэнкі, любоўна-крымінальную фантасмагорыю Міколы Захаранкі, “Віцебскія эцюды” Сяргея Рублеўскага і аповесьць Юр’я Станкевіча “Ліст у Галяктыку “Млечны шлях”.
У разьдзеле “Пераклады” ўсяго адзін твор – п’еса ўкраінскага пісьменьніка Аляксандра Ірванца “Электрычка на Вялікдзень”. Зрэшты, эсэ Фарыда Закарыя “Карані гневу”, прысьвечанае праблемам узаемаадносін арабскага сьвету і ЗША, таксама пераклад, хоць і трапіла ў рубрыку “Публіцыстыка, крытыка, мастацтва”. Тамсама можна прачытаць эсэ Анатоля Кудраўца пра Віктара Карамазава, артыкул Анатоля Сідарэвіча “Паэт і дыктатура”, прысьвечаны юбілею Янкі Купалы, гутарку з Алесем Асташонкам, інтэрнэт-форум Сяргея Дубаўца, крытычныя нарысы Людмілы Рублеўскай, Пётры Васілеўскага, Сьвятланы Берасьцень, Галіны Багданавай, Яўгена Рагіна і Ірыны Шаўляковай.
Адзначаючы неабходнасьць “вяртаньня да спрадвечных асноваў роднай мовы”, рэдакцыя пайшла на камбінацыю “наркамаўкі” й “тарашкевіцы”. Ад апошняй запазычаная толькі практыка ўжываньня мяккага знаку для пазначэньня асыміляцыйна памякчаных зычных ды правапіс прыназоўніка “без” і часьціцы “не” перад словамі з націскам на першы склад. Словы іншамоўнага паходжаньня пішуцца ў адпаведнасьці з “наркамаўскімі” нормамі.
С.П.
