Афіцыйныя зьвесткі — 23 тысячы, на 7 тыс. меней, чым было пяць гадоў таму.
Аднак рабіны налічваюць такіх 50 тыс., а права на рэпатрыяцыю ў Ізраіль маюць нават 73 тысячы.
Напачатку — да гісторыі пытаньня. Згодна зь перапісам 1989 г., габрэяў у БССР налічылі 110 тысяч. Зразумела, што ўлік ішоў паводле знакамітай пятай графы. Лічба гэтая, як і ўсе іншыя ў гэтым пытаньні, прыблізная. Многія, маючы габрэйскую маці, у пашпартах пісаліся па бацьку. Ды і так званыя «чыстыя» габрэі таксама. Віцебскі часопіс «Мишпоха» падае такую гісторыю: габрэй быў расейцам паводле пашпарта, а ў партбілеце значыўся габрэем. І цалкам шчыра казаў: «Я не магу падманваць партыю». (Зразумела, што ўсё гэта было не ад добрага жыцьця.)
Перапіс 1999 г. назваў лічбу 30 тысяч. Пяты пункт адмянілі і перапіс праводзілі паводле заяўляльнага прынцыпу. Г.зн. як сябе назвалі. Тут таксама можна знайсьці прыблізнасьць зьвестак. Насьцярожанасьць і ў тыя часы дэмакратычных нормаў была небеспадстаўнай, і , відавочна, ня ўсе аб сабе заявілі. У год зьяжджае прыблізна тысяча, і да цяперашняга часу афіцыйныя зьвесткі наступныя: 23 тысячы (гэта, зноў-такі, наўскідку), зь іх 8 тыс. у Менску.
Поўнасьцю гэты артыкул можна прачытаць у папяровай і pdf-вэрсіі "Нашай Нівы"
Сяргей Носаў
