«Жыцьцё дзеля грошай — дрыгва»
Што дае андэграўнд разумнаму музыку? Ці паедзе «Ўліс» на «Эўрабачаньне»? 31 кастрычніка ў рэдакцыі «Нашай Нівы» саліст «Улісу» Слава Корань адказваў на пытаньні чытачоў на «жывой лініі».
Забарона па-над намі
— Ваша стаўленьне да забароны на беларускую музыку ў радыё- і тэлеэтэры і да таго, што адбылося 17 кастрычніка?
— Я ня бачыў папер з забаронай, таму не магу камэнтаваць. У мяне адчуваньне забароны было даўно: кожны канцэрт — апошні, кожны — першы. Іх ня так шмат, каб успрымаць інакш. А гэтыя падзеі… Для мяне яны ня сталі асабістай трагедыяй. Негалосная забарона даўно лунае над намі.
— «Уліс» знаходзіцца ў глыбокім андэграўндзе, як савецкі рок у канцы 80-х: няма ні ратацый на радыё, ні этэраў на ТБ. Ці ёсьць нейкія плюсы ў такім становішчы?
— Андэграўнд для разумнага рок-музыканта — мажлівасьць вольна працаваць. Жыцьцё дзеля грошай — шлях у дрыгву.
«Басовішча» перастала быць скурніцкім
— Ці будзеце вы ў журы адбору на «Басовішча» налета?
— Калі запросяць, то абавязкова. У беларускай тусоўцы, як і ў прапрэзыдэнцкім музычным коле, кожны цягне сваіх. А музыка горшае, таму я буду выцягваць таленавітых. Музтусоўка становіцца ўсё менш дэмакратычнай.
— Вашы прагнозы: у што ператворыцца «Басовішча»?
— Пакуль усё даволі аптымістычна. Яшчэ пяць гадоў таму здавалася — гамбец фэсту. Пачаўся скурніцкі падыход: зарабіць шмат грошай, меней заплаціць беларускім музыкантам і найтаньней правесьці іх выступ, каб польскія каманды выглядалі мацнейшымі. Калі зьмянілася кіраўніцтва БАСу, больш дэмакратычнымі сталі і падыходы да арганізацыі.
— Ці зьбіраецеся браць удзел у адборы на «Эўрабачаньне»?
— Ды што вы! «Эўрабачаньне» — супрацьлегласьць маім уяўленьням пра музыку.
Папса — лаянкавае слова
— Спадару Вячаслаў, як вы ставіцеся да папсовых сайд-праектаў нашых музыкантаў?
— Кожны вольны рабіць што захоча. Асабіста я не вітаю папсовых праектаў. Для мяне слова «папса» — лаянка.
— А што ў Беларусі — поп ці папса?
— Ні аднаго, ні другога. Усё, што ні робіцца тут, — толькі спроба зарабіць, «фабрыка зорак»: мо пашанцуе?! У нашай інфармацыйнай прасторы гэта магчыма, толькі калі капіяваць расейскае.
Вяршыня раскруткі для наскага слухача — этэры на расейскіх каналах. БТ проста ня мае такога аўтарытэту.
— А чаму так?
— Тут справа ў беларускім мэнталітэце, які склаўся за 70 гадоў савецкай улады, у прыніжэньні ўласнай годнасьці як нацыі. Для нашага гледача беларускае тэлебачаньне местачковае, а вось расейскае — сур’ёзнае. Няма кантактаў з Захадам, таму ўсе глядзяць у бок Масквы.
— Вы калісьці былі на гастролях у Ангельшчыне, Германіі, убачылі іх шоў-бізнэс знутры. Няўжо ён адрозьніваецца ад расейскага?
— Сыстэма тая ж, але ўзровень публікі вышэйшы за постсавецкі. Дзеля гэтага і не патрэбна людзям такая папса, як у Расеі.
«Ты — пан зямлі, я — пан свайго сумленьня…»
— Калі «Ўліс» зробіць акустычны запіс сваіх песень?
— Новы склад гурту езьдзіў на «Бардаўскую восень», дзе гралі акустыку (бонгі, акустычная гітара і клявішы). Выступалі таксама на Беластоцкім радыё ўжывую. Калі ўзровень запісу прыстойны — праграма можа быць выдадзена.
— Ці будуць на перавыданьнях першых альбомаў нейкія сюрпрызы?
— Там будуць усе песьні, што запісаны ў той час. На кожным з альбомаў будуць відэатрэкі ўрыўкаў зь першага «Басовішча» і канцэрту з «Холі Джой» у Менску.
— Вершы якіх беларускіх паэтаў маглі б стаць тэкстам песень «Улісу»?
— Я не ўяўляю, што мы можам пісаць тэкст перад музыкай. Музыка больш абстрактная рэч, якая навеяна нейкімі ўнутранымі настроямі. Тэкст — гэта тлумачэньне. Пакуль зрабілі толькі тры песьні на вершы Караткевіча, бо проста не ўяўляю сабе «Ўліс» з паэзіяй. Наагул, зь беларускіх падабаюцца вершы Ларысы Геніюш. Любімы такі:
Поўнасьцю гэты артыкул можна прачытаць у папяровай і pdf-вэрсіі "Нашай Нівы"
Жывую лінію запісаў Сяргей Трафілаў
13 лістапада ў КЗ «Менск» адбудзецца сумесны канцэрт гуртоў «Уліс» і «Троіца». Пачатак а 19-й. Квіткі каштуюць ад 7 да 20 тыс. рублёў.
