Я і мае аднадумцы згодныя з Ірынай Чатыркай (“НН” ад 4.11.2004) у тым, што трэба распачынаць агульнабеларускі рух. Але ня толькі антыалькагольны, а рух за здаровы гарманічны лад жыцьця. Чалавек з моцным характарам ня будзе піць “Крыжачок” нават і ў складаных жыцьцёвых сытуацыях.
Але патрэбны трэніроўкі, каб умацаваць дух і цела. Дарэчы, цела нельга шкадаваць. Яго трэба загартоўваць, прывучаць да здаровага ладу жыцьця, выпрабоўваць на трываласьць. Я мяркую, што звычайная лянота вельмі нам шкодзіць.
І вось я і мае аднадумцы ўжо некалькі гадоў мацуем душы і целы. Сяго-таго і дамагліся. Не хварэем, палепшыўся зьнешні выгляд, зьявіліся бадзёрсьць, упэўненасьць у сабе, цікавасьць да жыцьця і палітыкі таксама.
А галоўны вынік — вольны час, які раней марнаваўся на лекараў, дрэнныя звычкі і прагляд тэлесэрыялаў.
Дый нічога так проста не даецца! Чаго мы толькі ні рабілі, каб вырвацца з тутэйшай багны.
Халодныя ванны і абліваньні, купаньне ў рэчцы круглы год, купаньне ў сьнезе, практыкаваньні галышом пад халодным восеньскім дажджом, у завею і на марозе на трэнажорах (на лецішчы).
У выходныя дні зьбіраемся на лецішчы, дзе праводзім сапраўдныя выпрабаваньні целаў.
Між іншым, на лецішчы падчас ранішніх руханак уздымаецца бела-чырвона-белы сьцяг. Адна зь фішак — на руханках мы зусім голыя, так мацней адчуваецца еднасьць з прыродай і дасягаецца поўная разьняволенасьць.
Некалькі разоў у мінулы зімовы сэзон каталіся на лыжах аголенымі, але ў абутку. Бегалі крос (8 км) аголенымі, але ў спартовым абутку, у завею пры тэмпэратуры паветра –6°С і вялікай вільготнасьці. І заўсёды з намі маленькі бела-чырвона-белы сьцяжок.
Такім чынам, наш лад жыцьця даволі радыкальны і экстрэмальны. Думаю, што агульнымі намаганьнямі магчыма стварыць агульнабеларускі рух за здаровы лад жыцьця.
Уладзімер К, Менск
