Альбом і сынгал году
Калі пазалеташняй асаблівасьцю была велізарная колькасьць відэакліпаў, то асноўнай прыкметай году 2004га сталася павышэньне колькасьці выдадзеных дыскаў. Пры гэтым кліпаў зьнялі яшчэ болей, чым у 2003-м.
Калі раней найлепшы альбом выбіралі з трох-пяці кандыдатаў, то цяпер прэтэндэнтаў дзясятак: «Танкі» («Нэйра Дзюбэль»), «Паравоз каханьня» («WZ-orkiestra»), «Дні» («Індыга»), «Мой двор: вясельлі і пахаваньні» (Сярога), «Сем» («Троіца»), складанка «Генэралы айчыннага року»…
Наш выбар — за альбомам «Танкі». «Нэйра Дзюбэль» памяняў на траціну склад і запісаў першую за сваю 15-гадовую гісторыю беларускамоўную праграму. «Танкі» цікавыя як музычна, так і ідэйна. Кулінковіч без кампрамісаў кажа, што галоўнае — не нарадзіцца тут, а тут памерці. З горыччу сьмяецца з таго, што бусел ёсьць сэкс-сымбалем усёй Беларусі і з гонарам кажа «Беларусь — мая радзіма».
Атрымала большы распаўсюд такая піяр-форма, як сынгал, ці самотнік. Ў 2004-м упершыню зьявіліся такія цікавосткі, як відэасынгал («Безь білета» з «Лодачкамі»), інтэрнэт-сынгал («J-Moрс» — «Сто дарог»), мультымэдыя-сынгал («Крамбамбуля» з «Радыё 0,33 FM»: песьні, размовы, мэлёдыі для мабільных, фота, флэш).
Падзея году
Пачатак 2003-га нам запомніўся дзесяццігодзьдзем «N.R.M.» — аднайменнай песьняй, «бэставай складанкай» і турнэ па Беларусі; красавік — «Генэраламі айчыннага року» ў Лядовым палацы; травень — трохдзённымі «Таўкачыкамі», што сабралі ўвесь фольк-мадэрн і выехалі за межы менскай кальцавой — у Любань.
У траўні ж дуэт «Аляксандра і Канстанцін» паехаў на «Эўрабачаньне-2004». Удзел беларусаў у буйным эўрапейскім поп-фэсьце можна лічыць падзеяй году, не зважаючы на месца, што яны там занялі.
З падзей другой паловы году — загад Мінінфармацыі павялічыць квоту на беларускую музыку ў FM-этэры да 75%, які мусіць выконвацца з 1 студзеня 2005. Пабачым, хто мае рацыю: радыйнікі, якія гавораць, што такія патрабаваньні — сьмерць для камэрцыйнага радыё ў Беларусі, ці тыя, хто кажа, што 75% пойдуць на карысьць усім.
Поўны варыянт артукулу чытайце ў папяровай і pdf-вэрсіі гаэты "Наша Ніва"
Сяргей Будкін
