Цэлы тыдзень аналітыкі БТ падшпільвалі заходніх калег, нібыта вымушаных падаваць выбары ў Іраку як трыюмф дэмакратыі. Але я ніякай эўфарыі адносна Іраку не заўважыў. Найбольш аптымістычны камэнтар дала брытанская «Гардыян», працытаваўшы нейкага клерка ААН: «Выбары могуць зьмяніць лёгіку палітычнай барацьбы. Яны вызначаць, хто прайграў і хто выйграў. Тыя, хто выйграў, змогуць нешта зьмяніць у лепшы бок. Галоўнае, каб ім далі адпаведныя паўнамоцтвы».
Самыя нэгатыўныя ацэнкі прапанавалі левыя, для якіх выбары — «мэханізм псэўдалегітымізацыі амэрыканскіх імпэрскіх інтарэсаў». Але што цікава — на мінулым тыдні частка тых жа левых пачала хвалявацца, каб выбары не былі сарваныя. Яны баяцца, што янкі, якіх даканалі акцыі шагідаў, могуць прыпыніць гульні няхай нават у часам фармальную дэмакратыю. Гэта азначыла б канец праекту дэмакратызацыі Іраку і «ўзмацненьне аўтарытарных рэжымаў у Эгіпце, Ярданіі і Саудаўскай Арабіі, дзе нават касмэтычныя рэформы лічыліся б фантастычным прарывам» («Тагесцайтунг»).
Гэта значыць, «прагрэсіўная грамадзкасьць» відавочна мае свае пражэкты для Іраку і ўсяго сьвету. Яны цешацца з таго, што маштабы азіяцкага цунамі прымусілі заходніх палітыкаў прызнаць неабходнасьць дапамогі краінам трэцяга сьвету. Жак Шырак зрабіў супэрпадарунак антыглябалістам, якія сабраліся ў бразыльскім Порту-Алегрэ, — падтрымаў іх ініцыятыву аб увядзеньні спэцыяльнага падатку на банкаўскія трансфэрты. Атрыманых грошай — 8—9 мільярдаў у.а. штогод — хопіць, каб накіраваць у бедныя краіны кучу пэрсаналу ды гуманітаркі. І гэта будзе ня проста дапамога, а фактычна, новая форма экспарту дэмакратыі, толькі мірная.
Паводле слоў Жака Маму ў францускай «Монд», новая гуманітарная інтэрвэнцыя будзе нагадваць дзейнасьць сяброў арганізацыі «Дактары бязь межаў», якія «зь першых дзён сваёй місіі падтрымлівалі антыдыктатарскія лёзунгі, спрабавалі абараніць насельніцтва ад гвалту, перадавалі інфармацыю журналістам, спрыялі ўздыму грамадзянскіх ініцыятыў».
Поўны варыянт чытайце ў папяровай і pdf-вэрсіі газэты "Наша Ніва"
