Адам Глёбус

Невялікае пра вялікіх

Хакусай

Працаваць да зьнямогі, да поўнай страты энэргіі, да дрыжыкаў ва ўсім целе я навучыўся ў Кацусіка Хакусая. Ён працаваў да страты прытомнасьці. Прачытаўшы пра тое, я сам пачаў маляваць цэлымі днямі. Я першым прыходзіў у мастацкую вучэльню і апошнім сыходзіў. У прадуктовай краме куплялася булачка за 7 капеек. Яна зьядалася разам з чорным начным паветрам…

14.02.2005, 17:37

Сакрат і напісанае

Чамусьці ў паводзінах Сакрата вылучаюць той факт, што ён не натаваў сваіх думак. Ён сапраўды нічога не запісваў, але напісаў Сакрат шмат, бо валодаў здатнасьцю пісаць свае думкі празь іншых.

14.03.2005, 22:26

Леанарда і плесьня

Мы кавалкі сонечнага сьвятла, загуслага на кароткі час, рухомыя формы сонечнай энэргіі. Гэта так, калі бачыць сьветлае. А насамрэч мы плесьня, балотная плесьня на паверхні зямной кулі. Першы, хто заўважыў і выявіў плесьневую сутнасьць чалавечага існаваньня, быў Леанарда.

16.03.2005, 14:55

Мадыльяні і цуркатаньне малака

Захапленьне ілюзорнымі каштоўнасьцямі і спакусьлівасьцямі мастацкіх вобразаў так зацягвае ў калейдаскапічны сьвет адлюстраваньняў, што часам надоўга забываесься пра смак рэальнасьці, пра жыцьцё нармальнае і грунтоўнае. Насамрэч я заўсёды любіў і люблю водар сьвежага малака, што цуркамі зьбягае з вымені ў вядро. Люблю духмянасьць гароду пасьля спорнага дажджу. Люблю простае сялянскае жыцьцё з гаспадаркаю, дзе авечкі ў цяпле вечаровага сонца выбягаюць са статку і бягуць да цябе, ведаючы, што іх чакае кавалак хлеба. Дзіўна, але багемны парыжанін Амэдэо Мадыльяні выказаў падобную думку: «Я не работнік і не гаспадар. Мастак мусіць быць вольны, не навязаны на ланцуг. Адзіны, хто вядзе нармальнае жыццё, — гэта селянін, земляроб».

25.03.2005, 12:18

Каментары да артыкула