Jak zmahalisia z darahoŭlaj i śpiekulantami ŭ haradach VKŁ

Zrešty, i dachody ŭ haradach taksama krychu adroźnivalisia. Ale ŭsio ž adnoj z pryčyn darahoŭli ŭ haradach nazyvałasia maštabnaja śpiekulacyja, zmahacca ź jakoj sprabavali na samym vysokim uzroŭni.

Miery pa baraćbie ź pierakupščykami byli vielmi roznyja, u tym liku dosyć niezvyčajnyja: naprykład, zmahańnie sa śpiekulantami pry dapamozie relihijnych abščyn. Śviataram usich kanfiesij prapanoŭvałasia ŭ kazaniach vykryvać hetaje nieminučaje zło, a što da habrejskaj abščyny, to mieła miesca prostaja zabarona na prava rabić pakupki na rynku z samaj ranicy.

Uličvajučy, što sami śviatary byli ludźmi svajho času i kamiercyjnyja apieracyi składali peŭnuju dolu ich asabistych dachodaŭ, na surjozny efiekt ad takoj miery možna było nie raźličvać.

Inšaj pryčynaj vysokich cenaŭ na tavary, asabliva vyrablenyja ŭ horadzie, była karparatyŭnaja damoŭlenaść. Cechi i bractvy stroha prytrymlivalisia peŭnaha ŭzroŭniu cen i stroha sačyli za kankurentami. Časam zdaralisia vojny pamiž pradstaŭnikami karparacyj.

Dziesiacihodździami išła ciažba pamiž vilenskimi šaŭcami i kupcami, zredku pierachodziačy ŭ poŭnamaštabnyja masavyja bojki ŭ horadzie. Pryčynaj takoj uzajemnaj nianaviści stała partyja botaŭ, jakuju z pryčyny darahoŭli vyrabaŭ ad miascovych vytvorcaŭ u horad zavieźli kupcy. Šaŭcy ŭ paśpiachova zbyvanaj partyi ŭbačyli parušeńnie svaich pravoŭ i pryvilejaŭ i tavar aryštavali. Kupcy zastupilisia za svaich kalehaŭ, i dalej kanflikt tolki nabiraŭ abaroty.

Ceny na kvalifikavanuju pracu ŭ haradach taksama byli vysokija, a admysłoŭcaŭ nie chapała.

Niekvalifikavanaja praca kaštavaŭ tanna. Pamočnik na kuchni padčas praviadzieńnia jakoha-niebudź mierapryjemstva ŭ pačatku XVII stahodździa abychodziŭsia ŭ 1 hroš i 2 pieniazi ŭ dzień, što pa haradskich mierkach było zusim niašmat. Stolki kaštavała ŭ toj čas na haradskim rynku kurania. Praŭda, zvyčajna časovych rabotnikaŭ karmili.

Ceny na pradukty ŭ stalicy byli vyšejšyja, čym u sielskaj miascovaści. Vilenčuki za zajca ŭ 1606 hodzie płacili 6 hrošaŭ. U stolki ž u majontkach aceńvałasia małočnaje parasia ci ŭkormlenaja huś. Dosyć doraha kaštavała ryba: łasoś vilenčuku abychodziŭsia ŭ 2 złotyja i 2 hrošy (32 hrošy), ščupak — u 24 hrošy, raki — u 12–13 hrošaŭ štuka. Małočnyja pradukty nie adnosilisia da katehoryi darahich. Kala 3 litraŭ śmiatany možna było nabyć za 3 hrošy. Dziasiatak jajek kaštavaŭ hroš. Harniec vina ŭ zaležnaści ad jakaści — 16–35 hrošaŭ.

U tym samym 1606 hodzie žychar Vilni moh svabodna nabyć i takija tavary, jak pierac (funt za 12 hrošaŭ), cukar (funt za 12 hrošaŭ), imbir (funt — 7 hrošaŭ), karycu i hvaździku (funt — 40 hrošaŭ), fihi (funt — 3 hrošy), i limony pa canie 8 hrošaŭ za dziasiatak. Kvarta alivak kaštavała 3 hrošy, hałandski syr — 2,5 hroša.

Vielmi papularnyja byli suchafrukty. Sušanaja śliva mahła abyścisia vilenčuku ŭsiaho ŭ 1 hroš za funt, a voś razynki dzialilisia na bujnyja i drobnyja i kaštavali, adpaviedna, 2,5–3 hroša i 3–3,5 hroša za funt. U kulinaryi dosyć u vialikich kolkaściach vykarystoŭvalisia arechi (lasnyja pa 2 hrošy za funt i mindal pa 6). A taksama takija davoli ekzatyčnyja pradukty, jak kvietki muskatnaha arecha.

I pry kancy: hroš u 1606 šmat straciŭ u srebnaj vazie i składaŭ prykładna 0,57 hrama. Złoty ŭžo składaŭ 30 polskich hrošaŭ i 24 litoŭskija.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0