Fota kamunikat.org.
Najstarejšy połacki piśmieńnik pamior na 84-m hodzie žyćcia. Pra heta ŭ svaim fejsbuku paviedamiła Iryna Žarnasiek.
«Viedajučy, što pamiraje, skłaŭ śpis, kamu patelefanavać paśla taho… I siońnia mnie patelefanavali. …Źmitrok byŭ viasioły ŭ žyćci. Pryhadałasia raptam, jak my ź im išli pa Połacku paśla niejkaj litaraturnaj imprezy, jon byŭ trochi napadpitku i ŭsio štości havaryŭ, havaryŭ, a ja ŭsio bolš prapuskała mima vušej. I niespadziavana začapiłasia za radok ź jahonaha vierša, jaki jon badziora i hučna dekłamavaŭ: «Ja ž nie viedaŭ, što pryjdzie vusaty!..» My spynilisia i śmiajalisia da śloz. Kolki jaho pamiataju. u jaho byli šykoŭnyja takija vusy», - napisała spadarynia Žarnasiek.
Źmitrok Kunicki (sapraŭdnaje imia Uładzimir Stralcoŭ) naradziŭsia 8 listapada 1929 hoda na Rasonščynie, adnak jašče ŭ malenstvie razam z baćkami pierabralisia ŭ Połack.
Skončyŭ Ryžskuju mastackuju vučelniu, dzie atrymaŭ śpiecyjalnaść alfrejščyka (mastaka afarmlalnika). Adpracavaŭ na azdableńni i afarmleńni budynkaŭ na poŭdni i ŭ Padmaskoŭi. Słužyŭ u vojsku. Byŭ siabram nieaficyjnaha Sajuza piśmieńnikaŭ.
«Paśpieŭ vydać svajo «Vybranaje» i navat pravioŭ prezientacyju ŭ žniŭni. Raźvitaŭsia sa ŭsimi», - napisaŭ pra Kunickaha jašče adzin połacki litaratar Aleś Arkuš.
