Vialikdzień Chrystovy — nie prosta śviata, heta sutnaść chryścijanstva. Jon ŭvasablaje ŭ sabie najvažniejšyja čałaviečyja dabračynnaści — miłasernaść, parazumieńnie i ŭsiodaravańnie. Uvaskresieńnie Chrystova simvalizuje pieramohu praŭdy i vysokich maralnych ideałaŭ, nadaje žyćciu viečny sens, usialaje vieru ŭ budučyniu. Ab hetym havorycca ŭ vinšavańni Alaksandra Łukašenki chryścijan Biełarusi ź Vialikadniem.
«U cudoŭnyja dni vielikodnych uračystaściej abudžajecca ŭsio vakoł, u sercach ludziej panujuć radaść i luboŭ, umacoŭvajecca žadańnie znoŭ i znoŭ tvaryć dobryja spravy», — pryvodzić słovy vinšavańnia pres-słužba Łukašenki.
Łukašenka ličyć hłyboka simvaličnym, što sioleta Vialikdzień sustrakajuć adnačasova paśladoŭniki ŭsich chryścijanskich cerkvaŭ. «Siońnia nam, jak nikoli raniej, nieabchodny adzinstva duchu i zhurtavanaść. Tolki sumiesnymi namahańniami ŭsich hramadzian krainy my zmožam źbierahčy zhodu i mir na rodnaj ziamli», — upeŭnieny kiraŭnik dziaržavy.
«Niachaj radaść vielikodnaha śviata napoŭnić kožny dom, kožnuju siam`iu śviatłom, dabrom i nadziejaj. I niachaj nijakija vyprabavańni nie razburać naš unutrany duchoŭny ład i źniešni śvietaparadak», — havorycca ŭ vinšavańni.
