Na dzień Božaha Naradžeńnia (pavodle hryharyjanskaha kalendara) ja paznajomiŭ čytačoŭ «Našaj Nivy» z važnaj svajoj znachodkaj, zroblenaj padčas pracy ŭ krakaŭskim archivie kniazioŭ Čartaryjskich z materyjałami ščučynskaha archivu Druckich-Lubieckich.
Padčas dalejšaj apracoŭki materyjału ŭdałosia zrabić istotnaje ŭdakładnieńnie: materyjały ŭsiaho nazvanaha archivu abmiežavanyja časavymi ramkami ad 1537 da 1846 hoda, a tečka ź litaraturnymi tekstami, chutčej za ŭsio, była całkam sfarmavanaja da 1825 hoda.
Mienavita z hetaj tečki (za 4 dakumienty pierad «Vieršam Ruskim») pachodzić jak zhadany «Vierš Ruski ab Relihii i Abyčajnaści», z frahmientami jakoha čytačy ŭžo znajomyja, tak i nastupny tekst, łacinkaj, na 34 radki.
Hety tekst nie maje anijakaha zahałoŭka, ale peŭnym čynam nahadvaje vielikodnuju abo vałačobnuju pieśniu (što praŭda, siarod adpaviednych falkłornych tvoraŭ, zapisanych u XIX stahodździ Zaryjanam Dałenham-Chadakoŭskim, Piatrom Biassonavym, Paŭłam Šejnam abo Alaksandram Sieržputoŭskim, bolš-mienš padobnych tekstaŭ ja nie vyjaviŭ).
Biassprečna, adnak, toje, što tvor maje vyraznyja prykmiety litaraturnaj apracoŭki. Mova druhoha vieršavanaha tvora nie takaja čystaja i vyraznaja, jak u «Vieršy Ruskim»: upłyŭ polskaj movy dosyć vidavočny nie tolki ŭ leksicy, a i ŭ padačy niekatorych marfiem. Tym nie mienš, biełaruskaja asnova hetaha tvora nie vyklikaje anijakich sumnieńniaŭ. Čytačy, jakim ja, ciapier užo na pravasłaŭnaje Rastvo, prapanuju paznajomicca ź jaho kiryličnaj adaptacyjaj, mohuć pierakanacca ŭ hetym sami.
Na zdymku: 2-ja staronka rukapisu.
Vierš biez nazvy
Jasna-čyrvony račak pa abłoku skača,
Trasie[cca] cełaje Nieba, kali hrešnik płača.
Uže Anioły hrajuć u svaje paśviacioły,
«Aliłuja» hłosić nam dziś(1) dzień viasioły.
Pliskaŭka chvastom trasie, pa vyhanie chodzi[ć],
Busieł z buślicaj u vadzie pa kalena brodzi[ć],
Adna tolki Ziaziulka? ta bardza(2) ŭstydliva,
K[a]tora na suchim kraku (3) nihdy (4) nie siadyva(5).
A jana ŭ toj čas svaju piasnečku vytnie,
Kali pachnioncaje dreva Čaromcha raskvitnie.
Ščabiatlivy Sałovik staje da pomačy,
Žaby kvachčać pa łuhach pačynajuć unačy.
Piatuch na śmiatnisku kryčy[ć], a kura sakoča,
Ščyhieł, siedziačy na hrušy, z ščyhlicaj klakoča.
Hołub hudzie na chacie, vierabiej čyryka[je],
Łastaŭka treple …iazyk, až [u] serca pranika[je].
Krupiany[ja] strynadki(6) na zedziu(7) sia čaplajuć (8),
Pa kustach-chvarastach hniazdy uvija[juć].
Stary[ja] b[a]rody drapu[juć], vystaviŭšy bruchi,
Słonca jasna dapiaka[je] — skinuli kažuchi.
Tu[t] małojcy, dzieŭki ponačy drapu[juć], bi[juć],
A haspadary pa vulicach harełačku pi[juć].
Napiŭšysia harełački, zakusiać jajcami,
Tolki pros[jać]: śvianconych nie biarycie palcami —
Nažom albo treska[j] pakramzaŭšy, pažyvajcie,
«Aliłuja» viasioła kryčecie, śpiavajcie.
Žyjcie doŭha, Panovie, co(9) najdłužšy[ja] vieki —
Niachaj Vam ciakuć sałodki[ja] reki,
Niachaj ušelk[a]ie(10) ščaście krucicca viasioła,
Jak na vadzie ŭ młynu chutka kružyć koła.
Vinšuju dačakanych śviat[aŭ] —
Kab ździerli skuru z hałavy da piat[aŭ].
Prašu dać m[nie] žałovać,
Kab było za što padziańkovać.
Tłumačeńni paasobnych słoŭ
(1) siońnia
(2) nadta
(3) kust
(4) nikoli
(5) nie maje zvyčki siadzieć
(6) sitaŭki (?)
(7) ścianie (?)
(8) čaplajucca
(9) tut: jak
(10) usialakaje.
(U kvadratnych dužkach padaju svaju rekanstrukcyju biełaruskich marfiem abo inšych elemientaŭ, adsutnych u rukapisie. Usie znaki prypynku rasstaŭlenyja mnoju.)
