Ludmiła z Bresta raspaviadaje na Facebook historyju pra niecenzurnuju nalepku na zadnim škle aŭto. «Nie zdoleła prajści mima. Patelefanavała ŭ milicyju», — piša jana i demanstruje fota.
Na nalepcy adzin ź piersanažaŭ maje zamiest hałavy svastyku, druhi — sierp i mołat. Nadpis kaža «Kto zabył — možiem povtoriť».
Na dumku Ludmiły, takaja «pamiać» pra vajnu jość abraźlivaj, dy i dzieciam ciažka patłumačyć, čym zajmajucca čałaviečki.
Milicyja pryjechała mienš čym za hadzinu i parazmaŭlała z uładalnikam mašyny. Toj, jak kaža Ludmiła, spakojna vysłuchaŭ milicyjantaŭ i «da maralnaha ŭroda padobnym nie byŭ». Na nastupny dzień jon źniaŭ nalepku, pakinuŭšy tolki daty «1941-1945».
«U hety dzień «Načnym vaŭkam» nie dazvolili ŭjezd ŭ Polšču, mnie zdajecca, tut jeść niekatoraja suviaź, — raspaviadaje Ludmiła «Našaj Nivie». — Ludzi tut nie razumiejuć niejkija istotnyja rečy. U Maskvie ŭžo nie pieramožcy, a tolki ich unuki, jakija navat i pamiać pra tuju pieramohu pierakručvajuć i abražajuć, a ŭ Bierlinie ŭžo nie fašysty, a taksama ŭnuki, jakija miljon raz paprasili prabačeńnia za svaich dziadoŭ. Niejkaja błytanina u hałavie, a chto hetym usim kiruje?»
