Jak kałumnistka dziaržaŭnaha ahienctva navinaŭ zładziła «samavykryćcio»

Apublikavany na partale Minharvykankama artykuł prymušaje zadumacca pra toje, što rabili ŭłady ŭsie hetyja 20 hadoŭ.

Pavialičyć

Artykuł «Kudy sychodzić dziacinstva» kałumnistki dziaržaŭnaha partała «Minsk-naviny» Viktoryi Judzickaj, pierapoŭnieny nastalhijaj pa niadaŭnim savieckim minułym, vyklikaŭ chvalu krytyki ŭ sacsietkach. Z paŭtara dziasiatka kamientaroŭ pad publikacyjaj tolki niekalki možna ličyć umoŭna niejtralnymi, u astatnich vypadkach čytačy z aŭtaram, miakka kažučy, nie zhadžajucca. Artykuł Viktoryi Judzickaj pabudavany na supraćpastaŭleńni «ščaślivaha savieckaha dziacinstva» sučasnym realijam.

Pačynajecca ŭsio z uspaminaŭ pra časy, kali «hranionyja šklanki ŭ aŭtamatach z haziroŭkaj nie krali», a «ludzi nie hrebavali pić ź ich». Kali dzieci maryli «pracavać nie za vialikuju zarpłatu, a dla taho, kab stać patrebnymi», nie «prasiedžvali ŭvieś čas za kampjutarnymi hulniami», a «haniali na rovarach i łazili pa sadach», «razmaŭlali ŭžyvuju, a nie ŭ sacsietkach».

Dalej aŭtar robić vysnovy, jakija niečakana navodziać na kramolnyja dumki.

- Što ž my bačym siońnia? Padletki adkryta siadziać z cyharetami ŭ dvarach, viaduć pustyja hutarki, časam, kab zdavacca darosłymi, vykarystoŭvajuć łajankavyja słoŭcy i vulharyzmy… Žyćcio ŭ sacsietkach i kampjutarnych hulniach zamianiła im realnaść. Pry vybary prafiesii dumajuć pra hrošy, a nie pra ludziej, karyść, jakuju mohuć prynieści hramadstvu. Marać źjechać za miažu, a nie sprabavać zrabić žyćcio lepš na radzimie. Saromiejucca minułaha svajho naroda, albo, naadvarot, prajaŭlajuć niezdarovy «patryjatyzm», zamiašany na nacyjanaliźmie. Sučasnaja moładź vydatna raźbirajecca ŭ brendavych šmotkach i darahich aŭto, ale nie moža adroźnić karnieta ad kłarnieta, Ejnštejna ad Ejzienštejna. Pra piśmiennaść naohuł pramaŭčym, - piša kałumnistka «Minsk-naviny».

Dalej idzie ahavorka pra toje, što niapravilna budzie kazać tak pra ŭsich padletkaŭ. Maŭlaŭ, šmat u nas pa-sapraŭdnamu prystojnych, dapytlivych, tvorčych maładych ludziej, jakich, «na žal, nie tak bačna za śpinami hetaha abiaźličanaha natoŭpu, jaki pavinien stać našaj śvietłaj budučyniaj».

— Liču, heta surjoznaja chvaroba sučasnaha hramadstva, vylečyć jakuju zdolnyja tolki my — darosłyja. Mienavita my, baćki, pavinny dapamahčy dzieciam vyraści duchoŭna, a nie aharodžvacca ad ich padačkami ŭ vyhladzie hrošaj i hadžetaŭ. A ŭsio tamu, što my «inšyja». My — tyja ludzi, jakija ź piaščotaj uspaminajuć časy «žorstkaha tatalitarnaha saŭka». Nie pierakonvajuć nas zapeŭnivańni «demakrataŭ» pra toje, jak my drenna žyli. Napeŭna, usio ž taki zakładzieny ŭ nas hety hien — hien savieckaha dziciaci. Nijakaj sučasnaściu jaho z nas nie vybić, — padvodzić vynik Viktoryja Judzickaja.

U čym ža tut kramoła, pra jakuju zhadvałasia vyšej? Davajcie raźbiracca.

Słova pra abiaźličany natoŭp, jaki saromiejecca minułaha, jaki cikaviać tolki hrošy, hadžety, brendavyja šmotki i emihracyja, hučyć jak prysud siońniašnim uładam.

Kolki ŭ nas było školnych reformaŭ, a žurnalistu dziaržaŭnaha ŚMI soramna za piśmiennaść ciapierašniaha pakaleńnia padletkaŭ.

BRSM byŭ stvorany dvaccać hadoŭ tamu. Jon štohod prajadaje sotni tysiač biudžetnych dołaraŭ, uzhadniaje dziaržvydatki. A moładź pry hetym praciahvaje kidacca pamiž «soramam za minułaje svajho naroda i sumniŭnym patryjatyzmam z prymieškaj nacyjanalizmu». Vychodzić, budatrady, pijaniery i hod moładzi syšli «u małako»? Sucelnaje samavykryćcio. Tak i chočacca spytać aŭtara ŭ duchu zhadanaha joj «žorstkaha tatalitarnaha saŭka»: na čyj młyn vadu ljacie?

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0