Biarozaŭskaja DRES u Biełaaziorsku.
Carkva Śv. Sierafima Saroŭskaha.
Samaja maładaja
historyka-kulturnaja kaštoŭnaść Biełarusi.
Piacidziasiatnickaja carkva Śv. Trojcy
pa pryhažości
nie sastupaje pravasłaŭnaj.
Biełaje voziera. Dziakujučy DRES, vada tut nie astyvaje da kastryčnika
Čornaje voziera niekali žyviła systemu hrafskich sažałak.
Na ścianie hetaha domu niadaŭna žyła Biełaruś.
Biełaruski poŭdzień -- piramidalnyja tapoli.
Hałoŭnaja brama ŭ Pieskach. Joj paščaściła zachavacca da našych dzion
Maładyja harady, što niby ź ničoha ŭźnikli ŭ saviecki čas u jakaści niepaźbiežnaha dadatku da jakoha-niebudź čarhovaha pramysłovaha hihantu, časam tojać u sabie siurpryzy. Jak Žodzina, jakoje, dziakujučy dapytlivaści miascovych krajaznaŭcaŭ, pastaleła bolš jak na try stahodździ, ci maładyja Novałukoml i Navapołacak, što dadali ŭ svaich nazvach da prystaŭki Nava- imiony svaich sivych susiedziaŭ. U dziasiatak razoŭ maładziejšy za susiedniuju Biarozu Biełaaziorsk -- toje jašče miesta.
«Adkul vy, dzietački, z Hresi?»
Trochi historyi. Biełaaziorsk, jak i šmat jakija padobnyja pasieliščy, pačynaŭsia z pabudovy pracoŭnaha pasiołku. Pieršyja baraki ŭźnikli na krai vioski Niŭki ŭ 1958 h. Pra horad jašče nichto nie havaryŭ i DRES, jakuju złučyli ź Biełym vozieram systemaj kanałaŭ, nazvali Biarozaŭskaj — u honar bližejšaha da jaje rajonnaha centru Biarozy. Praz dva hady pasiołak spačatku nazvali Biarozaŭskim, a paśla achryścili narešcie Biełaaziorskam. Haradzki status jon nabyŭ u 1970 h. Ale šmat chto z starych žycharoŭ navakolnych viosak dahetul nia zvykniecca z takim susiedztvam. Tak i pytajuć u dziaciej, što šybujuć da adnaho z azioraŭ: «Adkul vy, dzietački, z Hresi?».
Na siońnia žycharstva Biełaaziorsku nabližajecca da trynaccaci z pałovaj tysiačaŭ čałaviek. Akramia DRES, što daje ładnaj častcy biełarusaŭ śviatło ŭ dom, tut pracuje enerhamechaničny zavod, zapčastki jakoha nabyvajuć nia tolki našyja susiedzi, ale j dalokija Kuba ź Irakam. Biełaruska-hišpanskaje pradpryjemstva «Biełkielmie» abuvaje amataraŭ spartovaha abutku ŭ krasoŭki ź lahatypam u vyhladzie kašečaj łapy. Jość tut čyhunačnaja stancyja z naviutkim vakzałam. Dy pracy ŭ nievialikim horadzie ŭsim nie chapaje, tamu najbolš aktyŭnyja znajšli jaje ŭ Biarozie, a chto-nichto i ŭ Miensku. Miascovyja dzietki naviedvajuć dźvie škoły i himnaziju, maleča — šeść sadkoŭ, častka vypusknikoŭ — miascovy kaledž. Pierad maładymi baćkami staić nia tolki pytańnie pracaŭładkavańnia, ale j žylla, bo ŭ Biełaaziorsku novyja damy amal nie budujucca. Niaredkaja źjava — arenda kvateraŭ i pakojaŭ. Kvatery kaštujuć amal jak u abłasnym Bieraści, i nabyvajucca vielmi chutka — jak tolki pajšła pahałoska.
Achoŭvajecca historyjaj
Niahledziačy na adnosnuju maładość, horad enerhietykaŭ maje svaju historyka-kulturnuju kaštoŭnaść. Pra heta śviedčyć šylda na miascovaj pravasłaŭnaj carkvie, zakładzienaj u 1994 h. u honar śv. Sierafima Saroŭskaha. U svajoj pryhažości chram spaborničaje ź piacidziasiatnickaj carkvoj Śv.Trojcy, što raźmiaściłasia trochi ŭ baku ad taho samaha miesca, ź jakoha pačynaŭsia niekali horad. Pobač z pratestanckim chramam siarod akuratna pastryžanych kustoŭ brujacca fantany, bramu ŭpryhožvajuć anioły. Pravasłaŭnyja nie adstajuć — pierad carkvoj zrabili stajanku, na chodnikach kładuć novuju plitku. Ale heta ŭsio niemaŭlaty ŭ paraŭnańni z tym, što možna pabačyć u navakolli Biełaaziorsku, a mienavita ŭ susiedniaj vioscy Pieski, dzie zachavalisia reštki siadziby i parku słavutaha rodu Pusłoŭskich. Siadziba taja viadomaja z ChVI st. Da pažaru 1843 h. tut byŭ pałac, u jakim zachoŭvałasia bahataja kalekcyja žyvapisu. U ChVIII st. pobač z pałacam raźbili cudoŭny park, u im vykapali sažałki, jakija napaŭnialisia vodami Čornaha voziera praz admysłovuju systemu kanałaŭ. Paśla pažaru pad žyłoje pamiaškańnie pierabudavali stajniu. Hety budynak z čatyrma kalonami zachavaŭsia da našych dzion, jak i park, śpirtzavod, karavulnaje pamiaškańnie i dźvie bramy.
Voś kab ža...
Siadzibna-parkavy kompleks, jak śviedčyć šylda, achoŭvajecca dziaržavaj, adnak zachodniaja vieža jak stajała paŭrazburanaja nasuprać kałhasnaj fermy, tak i staić. Byłych mahnataŭ daŭno niama, ale da parku ŭžo padbirajucca charomy novych haspadaroŭ žyćcia. Siarod starych drevaŭ lubiać papić harełki maładyja ludzi z horadu. U byłoj stajni-siadzibie mieścicca turbaza, nad jakoj navisaje nadbudavanymi pavierchami śpirtzavod. Dumajecca, što karyści z taho, što acaleła, možna było b atrymlivać našmat bolej, čym ad pieskaŭskaj harełki dy pasłuhaŭ ladaščaj turbazy. Sažałki tak i prosiacca, kab ich pačyścili i zasialili rybaj. Park dahetul nia straciŭ byłyja rysy i pryhažość. Aziory, što Čornaje, što Biełaje, navat u samy haračy sezon nia viedajuć i blizka toj kolkaści naviednikaŭ, jak šmat mienšaja Śviciaź. U samym Biełaaziorsku, pobač z pravasłaŭnaj carkvoj staić azdaraŭlenčy centar «Bieraścieenerha». Vyhladaje jak nia horšy hatel, ci prestyžny kurortny sanatoryj. U niešta padobnaje pieratvaryŭsia były pansijanat na toj ža Śviciazi, to niabłaha było b i na tutejšych aziorach niešta prydumać, bo infrastruktura adpačynku tut amal adsutničaje. A prykłady, jak možna zrabić, jość. Na vyśpie adnaho z azioraŭ u Biarozaŭskim rajonie pradprymalnik zbudavaŭ chatku i ciapier za hrošy zdaje jaje turystam.
Na Saładuchu za 25 tysiačaŭ
Kancerty pryvaznych zorak ŭ miascovym DK — padzieja redkaja. Tamu kvitki na jakoha Saładuchu razychodziacca ŭ momant, nia hledziačy na amal mienskija ceny. Viasnoj pryjaždžaŭ Finbierh z arkiestram — volnych miescaŭ było vobmal. Toje samaje i ŭ Kapyli, i ŭ Šarkaŭščynie. Niejak kazaŭ pra toje Źmitru Vajciuškieviču. Chto-chto, a ŭžo jon začaravaŭ by miascovych palašučak vykanańniem «Zialonaha dubočka». Miascovaja estrada pradstaŭlenaja ansamblem tancu «Žuravinka» i studyjaj estradnaj pieśni «BEZ» (na błytać z raślinaj – heta ŭsio toj ža enerhamiechaničny zavod). Jość tut i alternatyŭnaja scena i navat niezaležny łejbł «Ekstremalnaja muzyka». Adzin z tutejšych sajtaŭ maje rubryku «Litaratura ŭ horadzie», ale infarmacyi na staroncy niebahata – partrety miascovych paeta i prazaika. Dziŭna, ale pra cudoŭnuju paetku Ninu Maciaš tut ni słoŭca.
Palot małoj avijacyi i koł. chud. samadziejnaść
Jašče kolki hadoŭ tamu niekatoryja vulicy Biełaaziorsku nahadvali pavajennuju zabudovu Navahradku ci Kareličaŭ. Dvuch-, trochpaviarchovyja damki z pakatymi strechami, vykładzienyja žaŭtavataj vuzkaj cehłaj. Ciapier ścieny tych damoŭ chavajucca pad toŭščaj termafutra, razam z cehłaj z vačej źnikajuć pisiahi smały, jakoj zalivali štohod prarechi ŭ strasie i nacyjanalnyja nadpisy. Miascovy hatel straciŭ kamunistyčnuju spadčynu ŭ vyhladzie nadpisu «50 hod savieckaj uładzie» i nabyŭ novy hontavy dach. Na chodnikach asfalt sastupiŭ miesca plitcy, zazielanieli hazony. Pierad samym śviatkavańniem, kali ŭsčalisia daždžy, pačali farbavać prypynki i płaty. Horad usio leta rychtavaŭsia da jubileju. Čakali vysokaje načalstva z vobłaści. Z afišaŭ, namalavanych ad ruki, stała viadoma, što ŭ śviatočnaj prahramie buduć siurpryzy: akramia zvykłych vyjaznoha handlu i vystupaŭ «koł.chud.samodiejatielnosti», zaplanavali i paloty małoj avijacyi.
Ź jubilejem, Horad Biełaha Voziera!
