Moža być, ja i darma ŭviazaŭsia ŭ hetuju sieču, ale ŭžo jak jość. Ź inšaha boku, ničoha novaha ja i nie skazaŭ — tolki toje, što mnohija i mnohija havorać pa-za ŚMI. Napeŭna, pryjšoŭ čas nazyvać rečy svaimi imionami publična. Tym bolš na konie, jak zajaŭlaje i «ŭłada», i apazicyja, niezaležnaść krainy.
Ciaham dyskusii vakoł #BNR100 papsavalisia acenki mnohich da mnohich, ale tut ja chacieŭ by razvažyć nie pra acenki, a pra adekvatnaść.
Naprykład, mnie nie padabajecca Labiedźka, mnie nie padabajecca, jak jon toje ci inšaje robić, ale ci cikava heta ŭsio, kali ŭ vyrašalny momant Labiedźka mčyć u Kurapaty adbivać Siarhieja Palčeŭskaha? Jakoje značeńnie majuć maje piersanalnyja acenki, kali treba arhanizavać supolnaje dla ŭsich biełarusaŭ mierapryjemstva? Naprykład, mnie vielmi nie padabajecca fotka Hubareviča ź Jarmošynaj, ale ci maje heta značeńnie, kali my pavinny zrabić supolna toje, što važna dla tysiač i tysiač patryjotaŭ? Kab chryścić dziaciej razam ci ŭstupić u ichnyja partyi, heta pieraškadžała b, ale nie pieraškoda dla arhanizacyi vialikaha śviata vialikaj padziei.
Mnie šmat chto nie padabajecca ŭ biełaruskaj apazicyi, i ja šmat kamu nie padabajusia taksama, ale ŭłasnyja emocyi — heta nie pryčyna stavić svaje intaresy vyšej za intaresy inšych, kali na konie niezaležnaść. Tamu my siadzim za adnym stałom i abhavorvajem, chto i što moža zrabić, a hałoŭny kryter dla takich razmovaŭ — adekvatnaść ludziej, jakija chaj sabie i antahanisty pa mnohich pazicyjach, ale ŭmiejuć razmaŭlać.
Ź inšaha boku, jość palityki, idei i ruchi jakich padabajucca nam bolš, ale razmaŭlać ź imi niemahčyma — jany ŭvieś čas padzialajuć svaich prychilnikaŭ na pravilnych i niapravilnych. Ciapier ja pra Mikałaja Statkieviča.
Ja tapiŭ za Statkieviča ŭ 2010, ja tapiŭ za jaho, kali jon siadzieŭ, ja razam ź błohierami i inšymi Biełavusami biehaŭ za im paśla vyzvaleńnia, ale što vyjšła na vychadzie? Miarkujcie sami.
Paśla svarki arhkamitetu niejki frend Statkieviča ŭ fb zapytaŭ jaho: «Kali vy taki śmieły, dzie vy byli, kali patryjoty vajavali za Kurapaty?» U svaim adkazie spadar Mikoła spačatku prykinuŭsia, što nia viedaje, pra što havorka, a potym napisaŭ, što «niejkija ludzi baranili placoŭku ŭ Zialonym Łuzie, a nie Kurapaty». Dla kiraŭnikoŭ Kaścioła i Pravasłaŭnaj carkvy, dla Janukieviča i Paźniaka, dla Jakuboviča i Davydźki, dla sotniaŭ abaroncaŭ i tysiač padtrymoŭvajučych — heta była abarona Kurapataŭ, a dla Statkieviča — «niejkija ludzi ŭ Zialonym Łuzie». Možna było b padumać, što heta vypadkovyja emocyi, ale ž takija adnosiny Statkieviča da inšych simptamatyčnyja.
Tak, paśla načnoj akcyi ŭ Kurapatach 29—30 kastryčnika, spadar Mikoła pisaŭ u svaim fb: «Niekatoryja chodziać na mohiłki, a śmiełyja iduć da zabojcaŭ [na praśpiekt]». Ujaŭlajecie sabie takoje dno biełaruskaha «palityka»: prynizić svaich ža prychilnikaŭ, kab uźvialičyć siabie.
Toje ž samaje i pra sioletni Dzień Voli: «U kaho jość mužnaść i hodnaść, to davajcie razam prajavim jaje [pojdziem na šeście], a paśla pojdziem u kaviarni. U kaho niama mužnaści i hodnaści, to idzicie adrazu pić. I nie zaminajcie tym, chto zachavaŭ u sabie hetyja jakaści». Albo: «Niedzie za drevami ŭ parku śviatkavać stahodździe niezaležnaści taksama treba. Ale pavinna być hodnaje šeście pa vulicach stalicy».
Razumiejecie, jakaja situacyja, patryjoty, kali dziaŭčyna ź dzicionkam svaim nia pojdzie na šeście, a voźmie bieł-čyrvona-bieły ściah, daść ściažočak u ručki svajmu dzicionku i jany pryjduć na dazvoleny mitynh, to jana nia maje mužnaści i hodnaści, jana schavałasia za drevami.
Patryjot, kali tabie abrydła biessensoŭnaje badziańnie pa praśpiektach ź ludźmi, jakija ŭžo sami nia viedajuć, kudy i navošta chodziać — ty straciŭ mužnaść i hodnaść, idzi adrazu napisia i schavajsia za dreva la Opiernaha teatra!
U maim zborniku turemnych apaviadańniaŭ «Čarviak» jość adno pad nazvaju «Statkievič — bajec!», ale ciapier ja razumieju, što ŭ im istotnaja pamyłka: zamiesta kličnika pavinna stajać kropka. Statkievič — mužny, hieraičny bajec, jamu b epochu vojnaŭ i revalucyjaŭ — byŭ by nacyjanalny hieroj, jamu b u turmu, — dzie taksama štodnia treba dzialić usich na vorahaŭ i svaich, — byŭ by naš lidar. Ale pakul niama vajny i my na adnosnaj voli, tut časam treba prysłuchoŭvacca da ludziej, tut časam treba być spahadnym da słabaściaŭ i staracca padciahnuć prychilnikaŭ da svajho hierojskaha ŭzroŭniu, a nie prynižać ich z vyšyni adsiedžanych hadoŭ.
Moža być, i darma ja ŭviazaŭsia ŭ hetuju sieču, siabry, ale kali ŭžo pryjšoŭ čas nazyvać rečy svaimi imionami, nam treba skazać nia samyja pryjemnyja słovy.
Skazać ich, kab pryjšło nastupnaje pakaleńnie našych palityčnych lidaraŭ, jakoje musić być adnačasna pryncypovym, ale adekvatnym, hieraičnym, ale i spahadnym, pakaleńnie, jakoje budzie nie padzialać svaich prychilnikaŭ, a jadnać ich. Tady, vidavočna, my vielmi chutka zaśviatkujem Dzień Voli na dziaržaŭnym uzroŭni.
