Zbor srodkaŭ na abnoŭlenyja viersii knižak «U vajny nie žanočy tvar», «Apošnija śviedki», «Cynkavyja chłopčyki», «Čarnobylskaja malitva» i «Čas sekand-chend» byŭ zavieršany ŭžo ŭ krasaviku. Kampanija pabiła ŭsie raniejšyja rekordy narodnaha finansavańnia ŭ Biełarusi: da jaje dałučylisia 660 čałaviek, jakija ahułam achviaravali 231 942 rubli, što skłała 580% ad nieabchodnaj sumy (pieršapačatkova arhanizatary raźličvali na 40 tysiač rubloŭ).
Vydaviectva «Łohvinaŭ», jakoje i zapuściła praces pa padrychtoŭcy vydańnia biełaruskamoŭnaj sieryi «Hałasoŭ Utopii» jašče ŭ 2015 hodzie (jak tolki stała viadoma, što naša piśmieńnica atrymała Nobieleŭskuju premiju «za šmathałosnuju tvorčaść — pomnik pakutam i mužnaści ŭ naš čas»), abiacała, što knihi buduć pieradadzienyja sponsaram u mai, ale praces krychu zaciahnuŭsia. Knižki stali dastupnyja zamoŭcam u siaredzinie nastupnaha miesiaca, a 25 červienia adbyłasia zakrytaja prezientacyja zbornika ŭ prastory OK16, kudy zaprasili ŭsich datyčnych da hetaj padziei.
Ctryt-art na Kastryčnickaj.
Na prezientacyju pryjšli i dajechali ludzi roznych prafiesij i ŭzrostaŭ. Inžynier Vital, stojačy ŭ natoŭpie z dosyć važkim stosam ź piaci knižak u draŭlanym kiejsie i čakajučy vychadu Śviatłany Aleksijevič na scenu, padzialiŭsia, što nikoli raniej nie čytaŭ jaje. Ale abjava pra zbor hrošaj na piacitomnik vydańniaŭ piśmieńnicy stała dobraj nahodaj narešcie paznajomicca ź jaje tvorčaściu hruntoŭna.
Situacyja ŭ maładoha piedahoha Taćciany, da jakoj taksama padychodzim u natoŭpie, całkam advarotnaja: «Ja jašče kali vučyłasia va ŭniviersitecie, usio napisanaje Śviatłanaj pačytała. Ale nabyć jakasnyja knižki ŭ chatniuju biblijateku — heta zusim inšy ŭzrovień».
Dla tych, chto zahadzia zamaŭlaŭ knižki na kraŭdfadynh-płatformie, 5 vydańniaŭ kaštavali 70 rubloŭ. U dzień prezientacyi sieryja pradavałasia za 85, i kala stałoŭ źbiralisia čerhi z achvotnych nabyć chacia b adzin asobnik.
Nad pierakładam knižak Śviatłany Alaksandraŭny pracavała kamanda z najlepšych, na jaje pohlad, majstroŭ svajoj spravy. Fiłosaf Valancin Akudovič, piśmieńniki Uładzimir Arłoŭ i Barys Piatrovič, pierakładčyk Andrej Chadanovič, publicyst Siarhiej Dubaviec — kožny ź ich byŭ adkazny za svajo vydańnie, i, jak paźniej pryznałasia Aleksijevič, dobra trapiŭ u nastroj abranaj dla pierakładu knižki. «Jany supali ź imi charaktarami», — udakładniła aŭtarka.
Andrej Chadanovič nazvaŭ vydańnie «Hałasoŭ Utopii» «śviatam litaratury».
Uładzimir Arłoŭ raspavioŭ, što kali pačaŭ pierakładać na biełaruskuju movu «Čarnobylskuju malitvu», to tut i tam sustrakaŭ tam biełaruskija akcent ci słoŭcy, jaki ŭžyvali hieroi: kštałtu «buračkoŭ», «biarozaviku», «mohiłak» i dziasiatkaŭ inšych. «Ja tady vyrašyŭ: dla mianie heta knižka samaja biełaruskaja ź piaciknižža Śviatłany. Ale kali niadaŭna my prezientavali jaho dla žurnalistaŭ i hałoŭnych fundataraŭ i ja skazaŭ heta, maje kalehi, jakija pierakładali astatnija knižki, pačali śćviardžać, što heta ich knižka — samaja biełaruskaja. Karaciej, my zrabili vysnovu, što jašče napisanaje pa-rusku piaciknižža Śviatłany ŭžo było vielmi biełaruskim. A ciapier stała jašče i biełaruskamoŭnym».
Uładzimir Arłoŭ.
Sama Śviatłana, jakaja vyjšła na scenu pad burnyja apładysmienty, znoŭku nibyta vybačyłasia za toje, što pisała pa-rusku, ale ŭ katory raz patłumačyła: «Ja pisała na movie impieryi. Kali b heta było pa-biełarusku, to ŭsiu praŭdu pačućciaŭ pieradać nie atrymałasia b». Śviatłana adździačyła ŭsim datyčnym da źjaŭleńnia zbornika, dadaŭšy: «Kali ja daviedałasia pra sabranuju sumu, zrazumieła, što my jak nacyja jość, bo, kali źjaŭlajecca chacia b ideja, my vychodzim z dastajeŭskaha padpolla i kažam: «My ŭsio zrobim». Heta daje nadzieju na budučyniu. I toje, što nas tak šmat, śviedčyć, što ŭ skład inšych dziaržaŭ my nie ŭvojdziem. Jakimi b isterykami nas nie pužali, treba spakojna rabić svaju spravu i vieryć u siabie i budučyniu. Kab, kali pryjduć novyja časy, my byli da ich hatovyja».
Jak viadoma, adzin z samych vialikich finansavych unioskaŭ u kraŭdfandynh-kampaniju zrabiŭ Biełhazprambank: bank zamoviŭ dadatkovy tyraž z 3000 kamplektaŭ knižak z metaj pieradać ich u abłasnyja i rajonnyja biblijateki krainy.
Staršynia praŭleńnia «Biełhazprambanka» Viktar Babaryka raspavioŭ, što pieršyja 452 kamplekty byli paśpiachova pieradadzienyja ŭ biblijateki viciebskaha rehijonu. A voś z Hrodzienščynaj uźnikła nieparazumieńnie: «Pradstaŭniki ideałahičnaha ŭpraŭleńnia aficyjna adkazali nam, što ŭ ich «dostatočno» knih Śviatłany Alaksandraŭny, tamu jany admaŭlajucca ad našaha daru. Ja nie vieru ŭ heta i spadziajusia, što supracoŭniki hrodzienskich biblijatek sami źviažucca z nami i pakinuć zajaŭku na kamplekty knih. Sychodzić usio: kiraŭniki, sistemy kiravańnia, ale nobieleŭskija łaŭreaty zastajucca zaŭsiody», — vykazaŭsia Viktar Babaryka.
Viktar Babaryka z partretam Śviatłany Aleksijevič, jaki namalavali vučni 21-j škoły Viciebska.
U svaju čarhu jaho syn, Eduard Babaryka, jaki źjaŭlajecca zasnavalnikam Ulej, dadaŭ: «Heta narmalna, što my nikoha nie čakali i sabrali hrošy na vydańnie hetych knižak sami. Nie čakali, pakul niechta prapanuje, a ŭziali inicyjatyvu ŭ svaje ruki. Za vynikam hetaha dobraha prajekta stajać zusim nieznajomyja ludzi, ale ŭsie my lubim našu movu, kulturu i hanarymsia našaj nobieleŭskaj łaŭreatkaj. I hetaha dastatkova, kab razam rabić historyju. U takoj Biełarusi chočacca žyć».
Eduard Babaryka.
Paśla prezientacyi ludzi stajali ŭ čarzie pa aŭtohrafy bolš za hadzinu. Spačatku piśmieńnica kožnamu na razvarocie knihi afarmlała piersanalnaje pažadańnie, paśla pačała prosta raśpisvacca. Inakš aŭtohrafy atrymali b nie ŭsie achvotnyja, a Śviatłana Alaksandraŭna hetaha nie chacieła.
