Žartoŭny niekrałoh, napisany pierad ułasnaj śmierciu piacihadovym Haretam Matyjasam, jaki pakutavaŭ na redkuju formu raku, apynuŭsia ŭ centry ŭvahi ŭ ZŠA.
Haret prydumaŭ sabie mianušku, raspavioŭ, jak pavinna prajści jaho pachavańnie i paviedamiŭ, kim źbirajecca stać paśla śmierci. Hety niekrałoh — nadzvyčajny da hłybini dušy tekst, dzie biaźlitasnaja realnaść uryvajecca ŭ viasioły śviet dziciačych hulniaŭ.
Imia: Haret Majkł Bufijas, taksama viadomy, jak «Vialiki Haret-u-padhuźniku».
Uzrost: 5 hadoŭ.
Miesca žycharstva: Ja «Buldoh»! (Nazva školnaj futbolnaj kamandy ŭ horadzie Van Mieter, dzie žyŭ Haret).
Lubimy koler: Sini … i čyrvony, i čorny, i zialony.
Lubimy supierhieroj: Betmien … a taksama Tor, Žalezny čałaviek, Chałk i Kibarh.
Kali ja vyrastu: Stanu prafiesijnym baksioram
Ja bolš za ŭsio lublu: Hulać z majoj siastroj, majho błakitnaha trusa, treš-mietał, Lego, Betmiena i, kali mianie pahruža.ć u son pierad tym, jak uvieści katetar.
Ja nienavidžu: Padhuźniki! Biaźlitasny rak, kali mnie ŭvodziać katetar, ihołki …
Kali ja pamru: Ja stanu haryłaju i budu kidacca ŭ tatu kakaškami!
Pachavańnie abo kremacyja: Ja chaču, kab mianie spalili, jak mamu Tora, kali jana pamierła. A popieł pavinien pieratvarycca ŭ dreva, na jakim ja budu žyć, kali stanu haryłaju.
Vialikaje ci maleńkaje pachavańnie: Pachavańnie - heta tak sumna! Chaj na maim pachavańni stajać piać nadzimanych zamkaŭ (bo mnie piać hadoŭ), chaj pryjdzie Betmien i budzie šmat fruktovaha lodu.
Da sustrečy, zasrancy!
Vialiki Haret-u-padhuźniku
Niekrałoh zapisali baćki Haret — Emili i Rajan Matyjas ź jaho słoŭ. Jany časta byvali na pachavańniach u apošni čas, i chłopčyk bačyŭ, jak jany viartalisia sumnymi. Jon pra ŭsio raspytvaŭ baćkoŭ pa viartańni, tamu tema śmierci i raźvitańnie časta padymałasia ŭ razmovach.
Chvaroba Hareta — złajakasnaja puchlina, jakaja paraziła skronievuju kość i mazhavyja niervy. Dyjahnaz pastavili dzieviać miesiacaŭ tamu, bolšuju častku hetaha času jon pravioŭ u špitali, mužna pieranosiŭ kurs lačeńnia i nie hublaŭ pačućcia humaru.
Chłopčyk šmat kantaktavaŭ z baćkami, hulaŭ i žartavaŭ ź piersanałam balnicy i prymaŭ haściej.
U pamiać pra syna baćki vyrašyli ŭviečary paśla pachavańnia zładzić simvaličnaje pachavańnie zhodna z rytuałam, pryniatym u vikinhaŭ: z vohniščam i fiejervierkam. Takuju scenu chłopčyk ubačyŭ u svaim lubimym filmie pra Tora, i jana ŭraziła jaho.
Ad siabie mama Hareta vykazvaje ŭ niekrałohu padziaku ŭračam i miedycynskamu piersanału, muzykam, artystam i vałancioraŭ, jakija razam ź joj dapamahali jaje synu zmahacca za žyćcio.
Jana zaklikaje ŭsich abjadnać namahańni, kab strašnaja chvaroba nie zabirała dziacinstva ŭ maleńkich pacyjentaŭ, chłopčyki i dziaŭčaty nie hublali lepšych siabroŭ, a baćki nie pavinny byli chavać svaich dziaciej.
U kancy Emili Matyjas dadaje: «Cyrymonija pachavańnia prachu Hareta adbudziecca krychu paźniej, kali baćki prydumajuć jak, čort pabiary, pieratvaryć hety prach u dreva, jak jon prasiŭ, i znajści dla hetaha dreva zapaviednik, dzie jano zmoža spakojna i doŭha raści».
