Pastupova sychodziać u niabyt časy, kali rekłamavać brendy było prerahatyvaj zorak. Markietołahi kažuć pra nabližeńnie novaha pavievu ŭ rekłamie — nanaŭpłyvu. Što heta takoje — tłumačyć vydańnie The Guardian.
Kaliści rekłamavać darahuju i modnuju kaśmietyku mahli tolki takija pop-dzivy, jak Ryjana.
Paźniej źjavilisia błohiery − ludzi, jakija viaduć svaje staronki na roznych płatformach i majuć šmatmiljonnyja aŭdytoryi.
Zusim niadaŭna markietołahi pierajšli da mikraŭpłyvu: ludziej z vuzkaj śpiecyjalizacyjaj, jakija za nievialikija hrošy zhadžalisia stać «pasłami» brenda abo praduktu. Naprykład, rekłamavać biekon dla viehanaŭ abo chutkaje lačeńnie kucikuły.
Ciapier žurnalistka The New York Times Sapna Machiešvary kaža pra novy vid uździejańnia − nanaŭpłyŭ.
Jaho instrumientam stanuć nanainfłuensary - zvyčajnyja ludzi, nie zorki, jakija majuć ad tysiačy padpisčykaŭ u sacsietkach, padtrymlivajuć ź imi dvuchbakovy kantakt i ŭpłyvajuć na aŭdytoryju.
«U kožnaha, chto maje staronku ŭ Instagram, jość siabar, jaki nabiraje papularnaść, jakoha mnohija kamientujuć i na staroncy jakoha šmat cikavaha», − kažuć u adnym z markietynhavych ahienctvaŭ.
«Vierahodna, takija ludzi nikoli raniej nie supracoŭničali z brendami, ale jany buduć vielmi karysnymi ŭ sacyjalnych sietkach».
Tamu kali vaš kłasny stryječny brat raptam pačynaje publikavać nievierahodna zachoplenyja pasty pra małačko kešju abo krem dla tvaru − jaho, mabyć, zavierbavali.
Kali zadumacca nad miechanizmam takoha padychodu, jon padasca łahičnym. Brendam lahčej supracoŭničać sa zvyčajnymi ludźmi, čym z Ryjanaj.
Pierš za ŭsio, heta tańniej. Nanainfłuensary zvyčajna nie patrabujuć hrošy, ich zadavalniaje biaspłatnaja pradukcyja.
Taki padychod dazvalaje i maksimalna piersanalizavać brend.
Na mierapryjemstvy ad brenda značna lahčej zaciahnuć nanainfłuensara, čym zorku. I heta sapraŭdy pracuje.
Stać instrumientam nanaŭpłyvu prapanoŭvali i Ryčardu Hodvinu, žurnalistu The Guardian, jaki rychtavaŭ hety materyjał. Jamu prapanoŭvali biaspłatnyja kašuli ŭ abmien na proma.
Jak heta moža pracavać jašče?
Teatralnyja krytyki nie zaŭsiody płaciać poŭnuju canu kvitkoŭ na śpiektakl, nie ŭsie turystyčnyja apieratary mohuć sabie dazvolić piacizorkavyja hateli, u modnych časopisach madelam kampiensujuć nizkuju apłatu pradukcyjaj, jakuju jany rekłamujuć.
Ale ci sumlenny taki padychod z boku nanainfłuensaraŭ?
Niesumnienna, častka ich padpisčykaŭ adčuvaje siabie padmanutymi paśla fota svajho siabra ź niejkimi darahimi tavarami, jakija dastalisia jamu biaspłatna.
Ale niekatorych tolki paraduje pośpiech vypadkovych madelaŭ.
«My vielmi hetaha chočam, my nastojvajem» — pres-sakratarka Łukašenki raskazała, ci pojdzie toj na nastupnyja vybary3
Kamientary