Kiraŭnik «Biełaj Rusi» Hienadź Davydźka raniej uznačalvaŭ Biełteleradyjokampaniju. Paśla vybaraŭ 2010 hoda jon spryčyniŭsia da stvareńnia prapahandysckaha filma «Žalezam pa škle».
«Zavadatary pahromu nazyvali siabie alternatyŭnymi kandydatami. I ŭviečary 19 śniežnia jany pakazali biełarusam hetuju «alternatyvu», — kazaŭ u efiry hołas Hienadzia Davydźki.
U videaprahramie «Tok» Davydźka ŭzhadaŭ tyja padziei.
— Vy pryjšli na BT, heta 2010 hod, śniežań. Vielmi niespakojny čas dla Biełarusi. Na BT vychodzić film «Žalezam po škle». Film, dzie nie było padpisana vaša proźvišča, ale dzie kožny, chto choć raz čuŭ vas (u vas vielmi paznavalny hołas), paznaŭ, što hety film ahučyli vy. Mnie cikava, jaki byŭ miechanizm? Chto vam prapanavaŭ ahučyć hety film? Ci vahalisia vy: varta ci nie varta heta rabić? Ci nie mučyła vas sumleńnie?
— Nie. Ja jašče nie byŭ staršynioj Biełteleradyjokampanii. Mnie patelefanavali z telebačańnia — ja ž tam «Biełaruskuju časinku» vioŭ — treba ahučyć film. Ja paprasiŭ teksty. Mnie ich prynieśli. Ja z zadavalnieńniem ahučyŭ hety film. Ni kryŭdy, ničoha nie było.
Ja bačyŭ, što adbyvajecca. Ja mahu skazać słova «vorah» — vorah takich dziejańniaŭ. Ja suprać revalucyj, ja suprać radykalizmu. U lubym vypadku, što tyčycca hetaha filma, to ja liču jaho ŭdałym. Da hetaha času. Heta jak baraćba, jak srodak baraćby z apanientami. Kali apanienty bjuć škło — my bjom apanientaŭ. Heta naturalna.
— Čamu vy nie dajacie słova apanientam? Heta standart žurnalistyki.
— Ja daju słova apanientam. Ja voraham słova nie daju.
— Jany byli na toj momant kandydatami ŭ prezidenty.
— Chto?
— Tyja, kaho zatrymali. Statkievič byŭ kandydatam u prezidenty, Niaklajeŭ byŭ kandydatam u prezidenty.
— A chto im nie davaŭ słova?
— Ja nikoli nie bačyła, kab jany, aproč debataŭ, umoŭnych debataŭ, dzie nie ŭdzielničaje Alaksandr Łukašenka, mieli mahčymaść vykazać, što jany dumajuć pa tych spravach, pa tych aktualnych prablemach, što adbyvajucca ŭ krainie.
— Šmat mahčymaściej było. I jany vykarystoŭvali ŭsie mahčymaści, aproč Biełteleradyjokampanii, mahčyma.
— Ale heta nacyjanalnaje telebačańnie, za našyja padatki stvoranaje. Čamu ja, jak hladač, nie mahu ŭbačyć tam Niaklajeva? Za maje padatki isnuje hetaje telebačańnie.
— Vy možacie ŭbačyć tam Niaklajeva.
— Tolki ŭ niehatyŭnym śviatle.
— Nu čamu? Kali jon… Kali jon niešta zajaŭlaŭ… Vy chočacie zapytacca, čamu ja mienavita nie puskaŭ?
— Vy byli staršynioj Biełteleradyjokampanii. Heta standart žurnalistyki — dać słova abodvum bakam. Kali vy ŭ filmie pakazvajecie pazicyju siłavikoŭ, kali łaska, pakažycie pazicyju Niaklajeva, jaho siamji, jaho advakataŭ, tamu što Niaklajeŭ u hety čas znachodziŭsia u SIZA KDB. Jak varyjant. Čamu hetaha nie było? Standart. Heta absalutna zrazumieły standart žurnalistyki.
— Ja tak nie liču. Ja nie liču, što heta standart žurnalistyki. Tym bolš što na toj čas byli ludzi, jakija patrabavali sankcyj suprać našaj dziaržavy, suprać našaha naroda. Ja nie ličyŭ ich kanstruktyŭnymi. A z radykałami pavinny być vielmi žorstkija, dziaržaŭnyja mietady.
Kamientary