Žyćciovaja idylija čempijonki Miańkovaj

Intervju ź pieramožcaj Alimpijskich hulniaŭ pra štrafy DAI, biznes muža i vopratku.

Jak lubiać mužčyny fatahrafavacca z Aksanaj Miańkovaj! Chtości ŭstaje na dybački, kab na fotazdymku hodna vyhladać pobač z alimpijskaj čempijonkaj madelnaj źniešnasci i rostu, chtości biessaromna da jaje pryciskajecca i zadavolena ŭsmichajecca. Aksana naraschvat usiudy — voś fatohraf vajennaj haziety prosić jaje papaziravać, čytajučy hetu hazietu, voś spartyŭny čynoŭnik prosić raspisacca na kalendary dla adnoj pavažanaj žančyny, hałoŭny trenier adnoj z nacyjanalnych kamand śpiašajecca, ale biez zdymka z Aksanaj nijak nie moža pajsci, a telekanały ciarpliva čakajuć, kab spytać adno: jak spartsmienka spraŭlajecca ź vialikaj spartyŭnaj słavaj, što napatkała jaje. U takoj mitusni prachodziać sustrečy z alimpijskaj čempijonkaj, jakich zaraz, paśla padviadzieńnia vynikaŭ hoda, niamała.

— Aksana, pačnu z pytańnia, jakoje nie daje spakoju maim znajomym mužčynam: jak z takimi vytančanymi formami možna zajmacca kidańniem mołatu?

— Možna, jak bačycie. Takaja vaha była ŭ mianie nie tolki zaraz, ale i na Alimpijskich hulniach, i raniej.

— Jak za treniroŭkami ŭdajecca zachavać taki hłamurny vyhlad?

— Tak atrymlivajecca, što šmat sustreč, treba być u formie.

— Mahčyma, i na spabornictvach u chutkim časie tak budzieš vystupać?

— Na spabornictvach tak nie zručna.

— Nakolki časta abnaŭlaješ harderob z ulikam vialikaj kolkasci ŭračystaściaŭ, kudy zaprašajuć alimpijskich čempijonaŭ?

— Kožny raz starajusia apranacca pa‑novamu.

— Dzie nabyvaješ adzieńnie ?

— Štości ŭ Mahilovie, niekalki sukienak kupiła ŭ Maskvie, kali my da Łužkova jezdzili. (Naprykancy minułaha hoda Aksana Miańkova pieramahła ŭ naminacyi «Suajčynnik hoda», zaćvierdžanaj kiraŭnictvam horada Maskvy — Aŭt.)

— Dzie, darečy, zachoŭvaješ hłobus z hlebaj z roznych kutkoŭ Rasii, padorany Juryjem Łužkovym?

— Doma. Choć miesca ŭ našym internackim pakoi zastajecca ŭsio mienš. U apošni čas padaryli try televizary. I niadaŭna, na «Tryŭmfie hoda» padaryli čaćviorty, praŭda, heta chatni kinateatr. Štości davodzicca časova zachoŭvać u baćkoŭ. Voś spadziajusia, što ŭ lutym atrymajem kvateru — alimpijskim čempijonam abiacali trochpakajovuju, z mebli ŭ kožny pakoj pa televizary ŭžo jość.

— Muž taksama spartsmien?

— Były. Žyŭ u maim internacie, na maim paviersie, praz dva pakoi. Praz hod paśla znajomstva my pažanilisia, razam piać hadoŭ. Jon zajmaŭsia akademičnym viesłavańniem, potym u jaho byli prablemy sa zdaroŭjem, vydalili mienisk, i Aleh pierastaŭ zajmacca sportam.

— Jak zaraz muž stanovicca da taho, što žonka ŭvieś čas na śvieckich tusoŭkach i sustrečach z prychilnikami sportu?

— Jon u mianie taki spakojny, dobry. Navat kali jon i raŭnuje, to vyhladu nie pakazvaje. Choć, pamiataju, zbirałasia na bal 1 studzienia, apranuła sukienku, jakuju jon mnie, darečy, sam i nabyŭ, a jon kaža: «Nie, mnie zdajecca, što ty ŭ joj nie pojdzieš».

— Tym nie mienš, vidać, što muž supravadžaje ciabie amal usiudy... Heta tamu, što ty sama nie vodziš aŭtamabil abo muž patrebny ŭ jakasci maralnaj padtrymki?

— U mianie jość pravy kiroŭcy, i aŭtamabil, na jakim my jezdzim — «Folksvahien» — moj. U muža inšyja mašyny. U jaho svoj maleńki biznes — hruzapieravozki, jak nazyvajucca jaho hruzaviki, ja nie pamiataju. Prosta zaraz jon pastajanna sa mnoj. Paśla Alimpijady ja paprasiła: pasiadzi sa mnoj. Viedajecie, paśla Alimpijady ŭsio tak zvaliłasia, było vielmi ciažka. Heta zdajecca, što ja pavinna była radavacca, a nasamreč było ciažka‑ciažka. Jość ludzi dobryja, a jość takija, što zajzdrościać. Ja stała razdražnionaj, na ŭsio vielmi emacyjanalna reahavała. Prykładna dva tydni tamu stała krychu lahčej. Naparnik pracuje, a Aleh zaraz šmat času pravodzić sa mnoj.

— Siońniašniaja pryčoska taksama adniała dźvie hadziny?

— Siońniašniaja — adnu. A ŭvohule ja zaŭsiody chadžu da adnoj cyrulnicy ŭ zvyčajnym sałonie ŭ Mahilovie, jana mianie stryže, farbuje, pryčoski robić.

— Karystaješsia papularnaściu ŭ Mahilovie?

— Niadaŭna išli ź siabroŭkaj. U nas tam u adnym miescy raniej byŭ piešachodny pierachod, a zaraz jaho prybrali. Ale pa staroj zvyčcy ŭsie dahetul tam pierabiahajuć, daišniki pra heta viedajuć, pasuć niepadalok. My taksama vyrašyli tam chucieńka pierajsci darohu. Staim na dvojnoj sucelnaj linii, bačym, što na druhim kancy daišnik nas užo čakaje. Nu nie ŭciakać ža nazad. «U mašynu», — kaža. «Prozvišča? — Miańkova. — Prozvišča, ja pytaju! — Miańkova. — Ja zaraz pa kampjutary budu prabivać!» Karaciej, vypisaŭ jon nam štraf. A praz try dni pryjšoŭ da mianie ŭ internat z bukietam kvietak...

— Kali na spabornictvach ubačym Alimpijskuju čempijonku?

— Nie raniej čym letam. Choć i trenirujusia, pakul nie viedaju, jakija spabornictvy zapłanuje mnie trenier.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0