U rajonnaj haziecie «Połacki vieśnik» siońnia vyjšaŭ artykuł pra toje, čamu padčas pierapisu varta ŭkazvać biełaruskuju movu.
Vydańnie piša: «Adkaz maje nie tolki simvaličnaje, ale i praktyčnaje značeńnie. Ad kolkaści ludziej, jakija ŭ adkazach nazavuć biełaruskuju movu, budzie zaležać dalejšaja palityka dziaržavy. Adkazam «biełaruskaja» vy stanoŭča paŭpłyvajecie na jaje. Biełaruskaja mova — heta nieadjemnaja častka našaj kultury i harantyja našaj budučyni jak unikalnaha narodu. Vynikami pierapisu my zdolnyja zaśviedčyć sami sabie i ŭsiamu śvietu, što my paŭnavartasnaja nacyja, vartaja zacikaŭleńnia i pavahi z boku inšych nacyjaŭ śvietu. Padtrymajem naš nacyjanalny skarb — movu našych prodkaŭ, jakaja nas usich abjadnoŭvaje i robić unikalnymi!»
Hałoŭnaja redaktarka haziety Śviatłana Čarkoŭskaja raspaviała «Našaj Nivie», što padtrymka biełaruskaj movy — heta śviadomaja pazicyja redakcyi haziety «Połacki vieśnik»:
«My nie toje, što zaklikajem, heta asabisty vybar kožnaha, jakuju movu vybirać. Ale my chacieli hety artykułam jak by padšturchnuć da vybaru movy, dalikatna prasunuć biełaruskuju movu. Ja pakul jašče ŭ pierapisie nie paŭdzielničała, ale pytańnie, jakuju movu nazavu rodnaj, vyrašanaje», — kaža Śviatłana Čarkoŭskaja.
Hoły mužčyna pierabieh z Polščy ŭ Biełaruś, ruch na miažy na paru hadzin pierakryvali9
Kamientary